Theoretical Orientations to L2 Methods & Approaches

There are four general orientations among modern second-language methods and approaches:

1.  STRUCTURAL/LINGUISTIC:  Based on beliefs about the structure of language and descriptive or contrastive linguistics.  Involves isolation of grammatical and syntactic elements of L2 taught either deductively or inductively in a predetermined sequence. Often involves much meta-linguistic content or "learning about the language" in order to learn the language.

2.  COGNITIVE:  Based on theories of learning applied specifically to second language learning.  Focus is on the learning strategies that are compatible with the learners own style. L2 content is selected according to concepts and techniques that facilitate generalizations about the language, memorization and "competence" leading to "performance".

3. AFFECTIVE/INTERPERSONAL:  Focuses on the psychological and affective pre-dispositions of the learner that enhance or inhibit learning.  Emphasizes interaction among and between teacher and students and the atmosphere of the learning situation as well as students' motivation for learning.  Based on concepts adapted from counseling and social psychology.

4.  FUNCTIONAL/COMMUNICATIVE:  Based on theories of language acquisition, often referred to as the "natural" approach, and on the use of language for communication. Encompasses multiple aspects of the communicative act, with language structures selected according to their utility in achieving a communicative purpose. Instruction is concerned with the input students receive, comprehension of the "message" of language and student involvement at the students' level of competence.

The Grammar-Translation Approach

This approach was historically used in teaching Greek and Latin. The approach was generalized to teaching modern languages.

Classes are taught in the students' mother tongue, with little active use of the target language. Vocabulary is taught in the form of isolated word lists. Elaborate explanations of grammar are always provided. Grammar instruction provides the rules for putting words together; instruction often focuses on the form and inflection of words. Reading of difficult texts is begun early in the course of study. Little attention is paid to the content of texts, which are treated as exercises in grammatical analysis. Often the only drills are exercises in translating disconnected sentences from the target language into the mother tongue, and vice versa. Little or no attention is given to pronunciation.

The Direct Approach

This approach was developed initially as a reaction to the grammar-translation approach in an attempt to integrate more use of the target language in instruction.

Lessons begin with a dialogue using a modern conversational style in the target language. Material is first presented orally with actions or pictures. The mother tongue is NEVER, NEVER used. There is no translation. The preferred type of exercise is a series of questions in the target language based on the dialogue or an anecdotal narrative. Questions are answered in the target language. Grammar is taught inductively--rules are generalized from the practice and experience with the target language. Verbs are used first and systematically conjugated only much later after some oral mastery of the target language. Advanced students read literature for comprehension and pleasure. Literary texts are not analyzed grammatically. The culture associated with the target language is also taught inductively. Culture is considered an important aspect of learning the language.

The Reading Approach

This approach is selected for practical and academic reasons. For specific uses of the language in graduate or scientific studies. The approach is for people who do not travel abroad for whom reading is the one usable skill in a foreign language. 

The priority in studying the target language is first, reading ability and second, current and/or historical knowledge of the country where the target language is spoken.Only the grammar necessary for reading comprehension and fluency is taught. Minimal attention is paid to pronunciation or gaining conversational skills in the target language. From the beginning, a great amount of reading is done in L2, both in and out of class. The vocabulary of the early reading passages and texts is strictly controlled for difficulty. Vocabulary is expanded as quickly as possible, since the acquisition of vocabulary is considered more important that grammatical skill.Translation reappears in this approach as a respectable classroom procedure related to comprehension of the written text.

The Audiolingual Method

This method is based on the principles of behavior psychology. It adapted many of the principles and procedures of the Direct Method, in part as a reaction to the lack of speaking skills of the Reading Approach. 

New material is presented in the form of a dialogue. Based on the principle that language learning is habit formation, the method fosters dependence on mimicry, memorization of set phrases and over-learning. Structures are sequenced and taught one at a time. Structural patterns are taught using repetitive drills. Little or no grammatical explanations are provided; grammar is taught inductively. Skills are sequenced: Listening, speaking, reading and writing are developed in order.Vocabulary is strictly limited and learned in context. Teaching points are determined by contrastive analysis between L1 and L2. There is abundant use of language laboratories, tapes and visual aids. There is an extended pre-reading period at the beginning of the course. Great importance is given to precise native-like pronunciation. Use of the mother tongue by the teacher is permitted, but discouraged among and by the students. Successful responses are reinforced; great care is taken to prevent learner errors. There is a tendency to focus on manipulation of the target language and to disregard content and meaning.

Hints for Using Audio-lingual Drills in L2 Teaching

1. The teacher must be careful to insure that all of the utterances which students will make are actually within the practiced pattern. For example, the use of the AUX verb have should not suddenly switch to have as a main verb.

2. Drills should be conducted as rapidly as possibly so as to insure automaticity and to establish a system.

3. Ignore all but gross errors of pronunciation when drilling for grammar practice.

4. Use of shortcuts to keep the pace o drills at a maximum. Use hand motions, signal cards, notes, etc. to cue response. You are a choir director.

5. Use normal English stress, intonation, and juncture patterns conscientiously.

6. Drill material should always be meaningful. If the content words are not known, teach their meanings.

7. Intersperse short periods of drill (about 10 minutes) with very brief alternative activities to avoid fatigue and boredom.

8. Introduce the drill in this way:

a. Focus (by writing on the board, for example)

b. Exemplify (by speaking model sentences)

c. Explain (if a simple grammatical explanation is needed)

d. Drill

9. Don’t stand in one place; move about the room standing next to as many different students as possible to spot check their production. Thus you will know who to give more practice to during individual drilling.

10. Use the "backward buildup" technique for long and/or difficult patterns.

--tomorrow

--in the cafeteria tomorrow

--will be eating in the cafeteria tomorrow

--Those boys will be eating in the cafeteria tomorrow.

11. Arrange to present drills in the order of increasing complexity of student response. The question is: How much internal organization or decision making must the student do in order to make a response in this drill. Thus: imitation first, single-slot substitution next, then free response last.

Community Language Learning

Curran, C.A. (1976). Counseling-Learning in Second Languages. Apple River, Illinois: Apple River Press, 1976.

This methodology created by Charles Curran is not based on the usual methods by which languages are taught. Rather the approach is patterned upon counseling techniques and adapted to the peculiar anxiety and threat as well as the personal and language problems a person encounters in the learning of foreign languages. Consequently, the learner is not thought of as a student but as a client. The native instructors of the language are not considered teachers but, rather are trained in counseling skills adapted to their roles as language counselors.

The language-counseling relationship begins with the client's linguistic confusion and conflict. The aim of the language counselor's skill is first to communicate an empathy for the client's threatened inadequate state and to aid him linguistically. Then slowly the teacher-counselor strives to enable him to arrive at his own increasingly independent language adequacy. This process is furthered by the language counselor's ability to establish a warm, understanding, and accepting relationship, thus becoming an "other-language self" for the client. The process involves five stages of adaptation:

STAGE 1

The client is completely dependent on the language counselor.

1. First, he expresses only to the counselor and in English what he wishes to say to the group. Each group member overhears this English exchange but no other members of the group are involved in the interaction.

2. The counselor then reflects these ideas back to the client in the foreign language in a warm, accepting tone, in simple language in phrases of five or six words.

3. The client turns to the group and presents his ideas in the foreign language. He has the counselor's aid if he mispronounces or hesitates on a word or phrase. This is the client's maximum security stage.

STAGE 2

1. Same as above.

2. The client turns and begins to speak the foreign language directly to the group.

3. The counselor aids only as the client hesitates or turns for help. These small independent steps are signs of positive confidence and hope.

STAGE 3

1. The client speaks directly to the group in the foreign language. This presumes that the group has now acquired the ability to understand his simple phrases.

2. Same as 3 above. This presumes the client's greater confidence, independence, and proportionate insight into the relationship of phrases, grammar, and ideas. Translation is given only when a group member desires it.

STAGE 4

1. The client is now speaking freely and complexly in the foreign language. Presumes group's understanding.

2. The counselor directly intervenes in grammatical error, mispronunciation, or where aid in complex expression is needed. The client is sufficiently secure to take correction.

STAGE 5

1. Same as stage 4.

2. The counselor intervenes not only to offer correction but to add idioms and more elegant constructions.

3. At this stage the client can become counselor to the group in stages 1, 2, and 3.

The Silent Way

Gattegno, C. (1972).Teaching Foreign Languages in Schools: The Silent Way. New York City: Educational Solutions.

Procedures

This method created by Caleb Gattegno begins by using a set of colored rods and verbal commands in order to achieve the following:

To avoid the use of the vernacular. To create simple linguistic situations that remain under the complete control of the teacher To pass on to the learners the responsibility for the utterances of the descriptions of the objects shown or the actions performed. To let the teacher concentrate on what the students say and how they are saying it, drawing their attention to the differences in pronunciation and the flow of words. To generate a serious game-like situation in which the rules are implicitly agreed upon by giving meaning to the gestures of the teacher and his mime. To permit almost from the start a switch from the lone voice of the teacher using the foreign language to a number of voices using it. This introduces components of pitch, timbre and intensity that will constantly reduce the impact of one voice and hence reduce imitation and encourage personal production of one's own brand of the sounds.

To provide the support of perception and action to the intellectual guess of what the noises mean, thus bring in the arsenal of the usual criteria of experience already developed and automatic in one's use of the mother tongue. To provide a duration of spontaneous speech upon which the teacher and the students can work to obtain a similarity of melody to the one heard, thus providing melodic integrative schemata from the start.

Materials

The complete set of materials utilized as the language learning progresses include:

A set of colored wooden rods A set of wall charts containing words of a "functional" vocabulary and some additional ones; a pointer for use with the charts in Visual Dictation A color coded phonic chart(s) Tapes or discs, as required; films Drawings and pictures, and a set of accompanying worksheets Transparencies, three texts, a Book of Stories, worksheets.

The Communicative Approach

What is communicative competence?

• Communicative competence is the progressive acquisition of the ability to use a language to achieve one's communicative purpose.

• Communicative competence involves the negotiation of meaning between meaning between two or more persons sharing the same symbolic system.

• Communicative competence applies to both spoken and written language.

• Communicative competence is context specific based on the situation, the role of the participants and the appropriate choices of register and style.  For example:  The variation of language used by persons in different jobs or professions can be either formal or informal.  The use of jargon or slang may or may not be appropriate.

• Communicative competence represents a shift in focus from the grammatical to the communicative properties of the language; i.e. the functions of language and the process of discourse.

• Communicative competence requires the mastery of the production and comprehension of communicative acts or speech acts that are relevant to the needs of the L2 learner.

Characteristics of the Communicative Classroom  

• The classroom is devoted primarily to activities that foster acquisition of L2.  Learning activities involving practice and drill are assigned as homework. 

• The instructor does not correct speech errors directly.

• Students are allowed to respond in the target language, their native language, or a mixture of the two.

• The focus of all learning and speaking activities is on the interchange of a message that the acquirer understands and wishes to transmit, i.e. meaningful communication.

• The students receive comprehensible input in a low-anxiety environment and are personally involved in class activities. Comprehensible input has the following major components:

            a. a context

            b. gestures and other body language cues

            c. a message to be comprehended

            d. a knowledge of the meaning of key lexical items in the utterance

Stages of language acquisition in the communicative approach

1. Comprehension or pre-production

        a. Total physical response

        b. Answer with names--objects, students, pictures

2. Early speech production

        a. Yes-no questions

        b. Either-or questions

        c. Single/two-word answers

        d. Open-ended questions

        e. Open dialogs

        f. Interviews

3. Speech emerges

        a. Games and recreational activities

        b. Content activities

        c. Humanistic-affective activities

        d. Information-problem-solving activities

Functional-Notional Approach

Finocchiaro, M. & Brumfit, C. (1983). The Functional-Notional Approach. New York, NY: Oxford University Press.

This method of language teaching is categorized along with others under the rubric of a communicative approach. The method stresses a means of organizing a language syllabus. The emphasis is on breaking down the global concept of language into units of analysis in terms of communicative situations in which they are used.

Notions are meaning elements that may be expressed through nouns, pronouns, verbs, prepositions, conjunctions, adjectives or adverbs. The use of particular notions depends on three major factors: a. the functions b. the elements in the situation, and c. the topic being discussed.

A situation may affect variations of language such as the use of dialects, the formality or informality of the language and the mode of expression. Situation includes the following elements:

A. The persons taking part in the speech act

B. The place where the conversation occurs

C. The time the speech act is taking place

D. The topic or activity that is being discussed

Exponents are the language utterances or statements that stem from the function, the situation and the topic.

Code is the shared language of a community of speakers.

Code-switching is a change or switch in code during the speech act, which many theorists believe is purposeful behavior to convey bonding, language prestige or other elements of interpersonal relations between the speakers.

Functional Categories of Language

Mary Finocchiaro (1983, p. 65-66) has placed the functional categories under five headings as noted below: personal, interpersonal, directive, referential, andimaginative.

Personal = Clarifying or arranging one’s ideas; expressing one’s thoughts or feelings: love, joy, pleasure, happiness, surprise, likes, satisfaction, dislikes, disappointment, distress, pain, anger, anguish, fear, anxiety, sorrow, frustration, annoyance at missed opportunities, moral, intellectual and social concerns; and the everyday feelings of hunger, thirst, fatigue, sleepiness, cold, or warmth

Interpersonal = Enabling us to establish and maintain desirable social and working relationships: Enabling us to establish and maintain desirable social and working relationships:

• greetings and leave takings
• introducing people to others
• identifying oneself to others
• expressing joy at another’s success
• expressing concern for other people’s welfare
• extending and accepting invitations
• refusing invitations politely or making alternative arrangements
• making appointments for meetings
• breaking appointments politely and arranging another mutually convenient time
• apologizing
• excusing oneself and accepting excuses for not meeting commitments
• indicating agreement or disagreement
• interrupting another speaker politely
• changing an embarrassing subject
• receiving visitors and paying visits to others
• offering food or drinks and accepting or declining politely
• sharing wishes, hopes, desires, problems
• making promises and committing oneself to some action
• complimenting someone
• making excuses
• expressing and acknowledging gratitude

Directive = Attempting to influence the actions of others; accepting or refusing direction:

• making suggestions in which the speaker is included
• making requests; making suggestions
• refusing to accept a suggestion or a request but offering an alternative
• persuading someone to change his point of view
• requesting and granting permission
• asking for help and responding to a plea for help
• forbidding someone to do something; issuing a command
• giving and responding to instructions
• warning someone
• discouraging someone from pursuing a course of action
• establishing guidelines and deadlines for the completion of actions
• asking for directions or instructions

Referential = talking or reporting about things, actions, events, or people in the environment in the past or in the future; talking about language (what is termed the metalinguistic function: = talking or reporting about things, actions, events, or people in the environment in the past or in the future; talking about language (what is termed the metalinguistic function:

• identifying items or people in the classroom, the school the home, the community
• asking for a description of someone or something
• defining something or a language item or asking for a definition
• paraphrasing, summarizing, or translating (L1 to L2 or vice versa)
• explaining or asking for explanations of how something works
• comparing or contrasting things
• discussing possibilities, probabilities, or capabilities of doing something
• requesting or reporting facts about events or actions
• evaluating the results of an action or event

Imaginative = Discussions involving elements of creativity and artistic expression

• discussing a poem, a story, a piece of music, a play, a painting, a film, a TV program, etc.
• expanding ideas suggested by other or by a piece of literature or reading material
• creating rhymes, poetry, stories or plays
• recombining familiar dialogs or passages creatively
• suggesting original beginnings or endings to dialogs or stories
• solving problems or mysteries

Total Physical Response

Asher, J.C.  (1979). Learning Another Language Through Actions. San Jose, California: AccuPrint.

James J. Asher defines the Total Physical Response (TPR) method as one that combines information and skills through the use of the kinesthetic sensory system. This combination of skills allows the student to assimilate information and skills at a rapid rate. As a result, this success leads to a high degree of motivation. The basic tenets are:

Understanding the spoken language before developing the skills of speaking. Imperatives are the main structures to transfer or communicate information. The student is not forced to speak, but is allowed an individual readiness period and allowed to spontaneously begin to speak when the student feels comfortable and confident in understanding and producing the utterances.

TECHNIQUE

Step I The teacher says the commands as he himself performs the action.

Step 2 The teacher says the command as both the teacher and the students then perform the action.

Step 3 The teacher says the command but only students perform the action

Step 4 The teacher tells one student at a time to do commands

Step 5 The roles of teacher and student are reversed. Students give commands to teacher and to other students.

Step 6 The teacher and student allow for command expansion or produces new sentences.

The Natural Approach

The Natural Approach and the Communicative Approach share a common theoretical and philosophical base.The Natural Approach to L2 teaching is based on the following hypotheses:

1. The acquisition-learning distinction hypothesis

Adults can "get" a second language much as they learn their first language, through informal, implicit, subconscious learning.  The conscious, explicit, formal linguistic knowledge of a language is a different, and often  non-essential process.

2. The natural order of acquisition hypothesis

L2 learners acquire forms in a predictable order.  This order very closely parallels the acquisition of grammatical and syntactic structures in the first language.

3. The monitor hypothesis

Fluency in L2 comes from the acquisition process.  Learning produces a "monitoring" or editor of performance. The application of the monitor function requires time, focus on form and knowledge of the rule.

4. The input hypothesis

Language is acquired through comprehensible input.  If an L2 learner is at a certain stage in language acquisition and he/she understands something that includes a structure at the next stage, this helps him/her to acquire that structure.  Thus, the i+1 concept, where i= the stage of acquisition.

5. The affective hypothesis

People with certain personalities and certain motivations perform better in L2 acquisition.  Learners with high self-esteem and high levels of self-confidence acquire L2 faster. Also, certain low-anxiety pleasant situations are more conducive to L2 acquisition.

6. The filter hypothesis

There exists an affective filter or "mental block" that can prevent input from "getting in."  Pedagogically, the more that is done to lower the filter, the more acquisition can take place.  A low filter is achieved through low-anxiety, relaxation, non-defensiveness.

7. The aptitude hypothesis

There is such a thing as a language learning aptitude.  This aptitude can be measured and is highly correlated with general learning aptitude.  However, aptitude relates more to learning while attitude relates more to acquisition.

8.  The first language hypothesis

The L2 learner will naturally substitute competence in L1 for competence in L2.  Learners should not be forced to use the L1 to generate L2 performance.  A silent period and insertion of L1 into L2 utterances should be expected and tolerated.

9. The textuality hypothesis

The event-structures of experience are textual in nature and will be easier to produce, understand, and recall to the extent that discourse or text is motivated and structured episodically.  Consequently, L2 teaching materials are more successful when they incorporate principles of good story writing along with sound linguistic analysis.

10.  The expectancy hypothesis

Discourse has a type of "cognitive momentum."  The activation of correct expectancies will enhance the processing of textual structures.  Consequently, L2 learners must be guided to develop the sort of native-speaker "intuitions" that make discourse predictable.

Source: Krashen, S.D. , & Terrell, T.D. (1983). The Natural Approach. Hayward, CA: The Alemany Press.  

Language teaching methodolgies

Listed below are brief summaries of some of the more popular second language teaching methods of the last half century. For a more detailed analysis of the different methods, see Approaches and Methods in Language Teaching Richards, J. and Rodgers, T (1986) CUP Cambridge.

The Direct Method

In this method the teaching is done entirely in the target language. The learner is not allowed to use his or her mother tongue. Grammar rules are avoided and there is emphasis on good pronunciation. [More]

Grammar-translation

Learning is largely by translation to and from the target language. Grammar rules are to be memorized and long lists of vocabulary learned by heart. There is little or no emphasis placed on developing oral ability. [More]

Audio-lingual

The theory behind this method is that learning a language means acquiring habits. There is much practice of dialogues of every situations. New language is first heard and extensively drilled before being seen in its written form. [More]

The structural approach

This method sees language as a complex of grammatical rules which are to be learned one at a time in a set order. So for example the verb "to be" is introduced and practised before the present continuous tense which uses "to be" as an auxiliary.

Suggestopedia

The theory underlying this method is that a language can be acquired only when the learner is receptive and has no mental blocks. By various methods it is suggested to the student that the language is easy - and in this way the mental blocks to learning are removed. [More]

Total Physical Response (TPR)

TPR works by having the learner respond to simple commands such as "Stand up", "Close your book", "Go to the window and open it." The method stresses the importance of aural comprehension. [More]

Communicative language teaching (CLT)

The focus of this method is to enable the learner to communicate effectively and appropriately in the various situations she would be likely to find herself in. The content of CLT courses are functions such as inviting, suggesting, complaining or notions such as the expression of time, quantity, location. [More]

The Silent Way

This is so called because the aim of the teacher is to say as little as possible in order that the learner can be in control of what he wants to say. No use is made of the mother tongue. [More]

Community Language Learning

In this method attempts are made to build strong personal links between the teacher and student so that there are no blocks to learning. There is much talk in the mother tongue which is translated by the teacher for repetition by the student. [More]

Immersion

This corresponds to a great extent to the situation we have at our school. ESL students are immersed in the English language for the whole of the school day and expected to learn math, science, humanities etc. through the medium of the target language, English.

Immigrant students who attend local schools find themselves in an immersion situation; for example refugee children from Bosnia attending German schools, or Puerto Ricans in American schools. Click here for many links to information about bilingual/immersion programs.

Task-based language learning

The focus of the teaching is on the completion of a task which in itself is interesting to the learners. Learners use the language they already have to complete the task and there is little correction of errors.

(This is the predominant method in middle school ESL teaching at Frankfurt International School. The tasks are subsumed in a major topic that is studied for a number of weeks. In the topic of ecology, for example, students are engaged in a number of tasks culminating in a poster presentation to the rest of the class. The tasks include reading, searching the internet, listening to taped material, selecting important vocabulary to teach other students etc.)

The Natural Approach

This approach, propounded by Professor S. Krashen, stresses the similarities between learning the first and second languages. There is no correction of mistakes. Learning takes place by the students being exposed to language that is comprehensible or made comprehensible to them. [More]

The Lexical Syllabus

This approach is based on a computer analysis of language which identifies the most common (and hence most useful) words in the language and their various uses. The syllabus teaches these words in broadly the order of their frequency, and great emphasis is placed on the use of authentic materials.

Communicative Approach

Introduction :

   It takes its principles from the “Counseling Learning Approach” developed 
      by Charles A. Curran. 
  It was created especially for Adult Learners who might fear to appear foolish ; 
      so the teacher becomes a Language Counselor , he understands them and leads 
      them to overcome their fears . 
  It follows Krashen’s Monitor Theory (Affective Filter Hypothesis) and the 
      Cognitive Theory where the human mind is active .

Conclusion

Learning is Persons (no superior/inferior) 
Learning is Dynamic & Creative

  Course title   : Teaching French/ESL to Adult Learners (1st session) 
  Place    : Private Language Institute 
  Frequency    : Twice a week 
  Time    : 2 hours (Evenings) 
  Number of Stud : 10 
 

Objective  (Approximately) 
To be able to greet people , introduce oneself/others , ask for/give information 
(The students design the syllabus in some way)

Materials 
Chairs in a circle 
Tape recorder

Introduction 
  Teacher greets students , introduces himself 
 & students introduce themselves (native language) 
   Teacher explains what students will be doing : 
a-  conversation in French/ESL with teacher’s help (+ time limit) 
b-  conversation tape-recorded 
c-  create a transcript 
d-  various activities using the language on the transcript 
· pronunciation  (Human Computer) 
· create sentences (group work) 
· conjugate verbs 
· reconstruct conversation 
· describe a picture

Lesson Presentation 
  Teacher gives clear directions : 
                     Student raises his hand , teacher comes behind him 
                     Student says phrase/sentence in native language 
                     Teacher helps him say it in target language 
                     Record target language only 
                     Listen to recording

  Teacher sits and asks students how they feel about the experience 
  They listen to the conversation 
  Teacher plays tape again + writes French/ESL sentences on the board 
    + waits for volunteers to give native language equivalents 
    (Students don’t write anything down) 
  Teacher writes French/ESL translation 
  Teacher asks students to relax and just listen while he reads/plays the transcript 
     3 times .

Post-Lesson Activities 
  Human Computer : practice pronunciation 
   (Stud. Raises hand , teacher comes behind him 
    Stud. says a word/sentence/number of sentences in any language 
    Teacher gives back only correct French/English and stops only when 
    student stops.) 
  Group work  : create new sentences based on transcript 
                          each group reads his sentences

Closure 
Teacher asks the students to talk about the experience . 
 

ASSESSMENT 
Paragraph writing  or  Oral Interview

 PRACTICE SENTENCES 
     (Suggestions: they would be in French/English)

  Good evening 
  How are you? 
  I’m fine , thank you /I’m not well 
  Why? 
  Because I have a headache 
  What is your name? 
  My name is … 
  Nice to meet you / Pleased to meet you 
  Why are you studying French? 
  I have always wanted to study French. 
  Where are you from? 
  I’m from ….

Second and Foreign Language Teaching Methods

Language pedagogy

Modern Teaching Methods

As mentioned above, the modern language teacher doesn't follow one rigid method, but applies the Principled Eclecticism approach - fitting the method to the learner, not vice versa.

This means choosing the techniques and activities that are appropriate for each particular task, context and learner, with a focus on motivation and helping learners become independent and inspired to learn more.

The explanation of Principled Eclecticism also includes a useful ten-point guide for teachers and language students on the best teaching and learning techniques.

Fitting the method to the learner, not vice versa

Today the professional language teacher has a good grounding in the various techniques and new approaches, and they know and understand the history and evolution of teaching methodologies.

The modern teacher will in fact use a variety of methodologies and approaches, choosing techniques from each method that they consider effective and applying them according to the learning context and objectives. They prepare their lessons to facilitate the understanding of the new language being taught and do not rely on one specific 'best method'.

Some Examples

• The teacher proposes a variety of exercises, both written and oral, to improve the learner's accuracy, fluency and communicative ability.
• The teacher corrects errors immediately if the scope of the classroom activity isaccuracy, but if the scope of the activity is fluency these errors will be corrected later on.
• The teacher develops all four linguistic capabilities (reading, writing, listening and speaking).
• To improve pronunciation the teacher uses drills, where students repeat automatically the phrases spoken by the teacher.
• The teacher helps the student personalize the use of grammatical and lexical elements used in class.
• The teacher understands that a didactic program has to include not only grammar and lexis, but also linguistic functions, colloquialisms, idioms, etc.
• The teacher introduces exercises of guided discovery for new grammar rules.
• At times the teacher may translate - but only if they know both languages very well and believe it is the most efficient way to provide the meaning of a new concept in that moment, especially for abstract ideas.
• The teacher is committed to developing a wide range of resources in order to give relevant, stimulating, and productive lessons.

It is impossible to do everything if only one method is used. As a result, professional EFL teachers follow what is described as the Principled Eclecticism approach, where students are also encouraged to be autonomous in their learning.

However, some private schools and training companies still prefer to promote a specific in-house branded method or approach, though often mainly for commercial or marketing reasons rather than for didactic reasons.

The Way Ahead

The respected author and American university professor, Douglas Brown, provides a list of the 'ten commandments' for effective language learning, applied to both ESL teachers and learners:

From his book Principles of Language Learning & Teaching (Pearson Longman, 2001)

These recommendations aim to promote learner autonomy and stress the importance of self-motivation. Through guided discovery, language learners should not expect the teacher to deliver everything to them neatly packaged, wielding some new magic teaching method, but should take charge of their own learning and jump in.

The Communicative Method is in reality an umbrella term - a broad approach rather than a specific teaching methodology, and has now become the accepted 'standard' in English language teaching.

Communicative Language Teaching is a natural follow-on from the reaction during the 70s against previous methods which over-focused on teaching grammatical structures and template sentences, and which gave little or no importance to how language is actually used practically.

Explanation

The Communicative approach emphasizes the ability to communicate the message in terms of its meaning, instead of concentrating exclusively on grammatical perfection or phonetics. Therefore, the understanding of the second language is evaluated in terms of how much the learners have developed their communicative abilities and competencies.

In essence, it considers using the language to be just as important as actually learning the language.

The Communicative Language Teaching method has various characteristics that distinguish it from previous methods:

• Understanding occurs through active student interaction in the foreign language
• Teaching occurs by using authentic English texts
• Students not only learn the second language but they also learn strategies for understanding
• Importance is given to learners' personal experiences and situations, which are considered as an invaluable contribution to the content of the lessons
• Using the new language in unrehearsed contexts creates learning opportunities outside the classroom

Misconceptions

As the method is a broad approach to teaching English, rather than a rigid series of activities, there are some popular misconceptions of what CLT involves. Learning a language is interactive, co-operative, learner-centered and content-based, but the approach does not mean that learning a second language involves just 'conversation'.

Using the Method

The most common educational model applied in the context of the Communicative Method is the Functional-Notional approach, which emphasizes the organisation of the syllabus. This breaks down the use of language into 5 functional categories that can be more easily analyzed: personal (feelings, etc.), interpersonal (social and working relationships), directive (influencing others), referential (reporting about things, events, people or language itself), and imaginative (creativity and artistic expression).

These 5 broad functions are then delivered by the teacher in the classroom using the '3

Ps' teaching model, which stand for Presentation, Practice and Production.

An explosion of new and radical approaches to learning a language came to light in the 1970s. These approaches are often grouped under the title of Humanistic Approaches due to their method of concentration, touching on the innate ability and capacity that all learners are presumed to possess.

Suggestopedia

This method is based on the idea that the mind has great potential and can retain information by the power of suggestion. This teaching method uses relaxation as a means of retaining new knowledge.

In their initial lessons learners receive large quantities of information in the new language. The text is translated and then read aloud with classical music in the background. The scope is to supply an atmosphere of total relaxation whereunderstanding is purely accidental and subliminal. Using large quantities of linguistic material introduces the idea that language understanding is easy and natural.

In the following lesson, learners use the material in a variety of communication activities. The original learning techniques and theory developed by Georgi Lozanov have since developed into the Accelerated Learning movement.

Total Physical Response (TPR)

This method draws on the basic principles of how young children learn their first language. Developed by James Asher, this teaching method involves a wide range of physical activities and a lot of listening and comprehension, as well as an emphasis onlearning as fun and stimulating.

Total Physical Response has limitations, especially when teaching abstract language and tasks, but is widely considered to be effective for beginners and is still the standard approach for young learners.

The Silent Way

Another example of a method categorized under the Humanistic Approaches, with this technique the teacher is supposed to be practically silent - hence the name of the method - and avoids explaining everything to the students. This method is based on a problem-solving approach to learning, whereby the students' learning becomes autonomous and co-operative.

The scope is to help students select the appropriate phrases and know how to control them, with good intonation and rhythm. The teacher does not repeat the material nor supplies the phrases that the student has to imitate, and there is no use of the learner's native language. Patterns contain vocabulary, and coloured guides for pronunciation are used to assist the teacher in guiding the students' understanding while saying the least amount possible.

Community Language Learning

Also sharing many of the same principles as the Silent Way, this technique was relatively short-lived. Seeing the student as a 'whole' person, the method involved students sitting in a circle and encouraging them to use their feelings, intellect, relationships and reactions.

With the outbreak of World War II armies needed to become orally proficient in the languages of their allies and enemies as quickly as possible. This teaching technique was initially called the Army Method, and was the first to be based on linguistic theory and behavioral psychology.

Explanation

Based on Skinner's Behaviorism theory, it assumed that a human being can be trained using a system of reinforcement. Correct behaviour receives positive feedback, while errors receive negative feedback. This approach to learning is similar to the Direct Method, in that the lesson takes place entirely in the target language.

The Audio-lingual Method was widely used in the 1950s and 1960s, and the emphasis was not on the understanding of words, but rather on the acquisition of structures and patterns in common everyday dialogue. These patterns are elicited, repeated and tested until the responses given by the student in the foreign language are automatic.

Some characteristics of this method are:

• Drills are used to teach structural patterns
• Set phrases are memorised with a focus on intonation
• Grammatical explanations are kept to a minimum
• Vocabulary is taught in context
• Audio-visual aids are used
• Focus is on pronunciation
• Correct responses are positively reinforced immediately

Modern Usage

The Audio-lingual Method is still in use today, though normally as a part of individual lessons rather than as the foundation of the course. These types of lessons can be popular as they are relatively simple, from the teacher's point of view, and the learner always knows what to expect.

Some of the most famous supporters of this method were Giorgio Shenker, who promoted guided self learning with the Shenker method in Italy, and Robin Callan, who created the Callan method.

Developments & Problems

This extensive memorization, repetition and over-learning of patterns was the key to the method's success, as students could often see immediate results, but it was also its weakness.

The method's insistence on repetition and memorization of standard phrases ignored the role of context and knowledge in language learning. As the study of linguistics developed, it was discovered that language was not acquired through a process of habit formation, and that errors were not necessarily bad.

It was also claimed that the methodology did not deliver an improvement in communicative ability that lasted over the long term.

Direct Method

This approach, also known as the 'oral' or 'natural' method, originated around the 1900s as an alternative to the traditional grammatical translation method. At this time teachers were starting to experiment with teaching and educational models as previous techniques were failing to improve spoken communication.

The Direct Method is based on the direct involvement of the student when speaking, and listening to, the foreign language in common everyday situations. Consequently, there is lots of oral interaction, spontaneous use of the language, no translation, and little if any analysis of grammar rules and syntax. The focus of the lessons is on good pronunciation, often introducing learners to phonetic symbols before they see standard writing examples.

The Direct Method continues to provoke interest and enthusiasm today, but it is not an easy methodology to use in a classroom situation. It requires small classes and high student motivation, and in the artificial environment of a classroom it is difficult to generate natural situations of understanding and guarantee sufficient practice for everyone.

However, variants of this method have been developed where the teacher allows limited explanations in the student's native language and explains some grammar rules to correct common errors a student may make when speaking. One of the most famous supporters of this method was the German Charles Berlitz, who founded the Berlitz chain of private language schools.

Some characteristics of this method are:

• Lessons are in the target language
• There is a focus on everyday vocabulary
• Visual aids are used to teach vocabulary
• Particular attention is placed on the accuracy of pronunciation and grammar
• A systematic approach is developed for comprehension and oral expression

Grammar Translation Method

Sometimes also known as the Classical Method, this is a traditional teaching technique that was used to teach Latin and Greek and was particularly in vogue during the 16th Century.

The focus at this time was on the translation of texts, grammar, and rote learning of vocabulary. There was no emphasis on speaking and listening comprehension because Latin and Greek were taught more as academic subjects rather than a means of oral communication.

This teaching method is still common in many countries and institutions around the world, and still appeals to those interested in languages from an intellectual or linguistic perspective. However, it does little to improve your ability to use the language for oral communication.

Direct Method

This approach, also known as the 'oral' or 'natural' method, originated around the 1900s as an alternative to the traditional grammatical translation method. At this time teachers were starting to experiment with teaching and educational models as previous techniques were failing to improve spoken communication.

The Direct Method is based on the direct involvement of the student when speaking, and listening to, the foreign language in common everyday situations. Consequently, there is lots of oral interaction, spontaneous use of the language, no translation, and little if any analysis of grammar rules and syntax. The focus of the lessons is on good pronunciation, often introducing learners to phonetic symbols before they see standard writing examples.

The Direct Method continues to provoke interest and enthusiasm today, but it is not an easy methodology to use in a classroom situation. It requires small classes and high student motivation, and in the artificial environment of a classroom it is difficult to generate natural situations of understanding and guarantee sufficient practice for everyone.

However, variants of this method have been developed where the teacher allows limited explanations in the student's native language and explains some grammar rules to correct common errors a student may make when speaking. One of the most famous supporters of this method was the German Charles Berlitz, who founded the Berlitz chain of private language schools.

Some characteristics of this method are:

• Lessons are in the target language
• There is a focus on everyday vocabulary
• Visual aids are used to teach vocabulary
• Particular attention is placed on the accuracy of pronunciation and grammar
• A systematic approach is developed for comprehension and oral expression

What is the best teaching method for learning English

According to academic research, linguists have demonstrated that there is not one single best method for everyone in all contexts, and that no one teaching method is inherently superior to the others.

Also, it is not always possible - or appropriate - to apply the same methodology to all learners, who have different objectives, environments and learning needs.

An experienced professional language teacher always adopts the Principled Eclecticism approach, deciding on the most suitable techniques and applying the most appropriate methodology for that learner's specific objectives, learning style and context.

Methods of teaching English have developed rapidly, especially in the previous 40 years. It is important that language learners and training managers, as well as teachers, understand the various methods and techniques so you are able to navigate the market, make educated choices, and boost your enjoyment of learning a language.

An Overview

Each teaching method is based on a particular vision of understanding the language or the learning process, often using specific techniques and materials used in a set sequence.

The main methodologies are listed below in the chronological order of their development:

• Grammar Translation - the classical method
• Direct Method - discovering the importance of speaking
• Audio-lingualism - the first modern methodology
• Humanistic Approaches - a range of holistic methods applied to language learning
• Communicative Language Teaching - the modern standard method
• Principled Eclecticism - fitting the method to the learner, not the learner to the method

What are the Differences?

Each method has a different focus or priority, so let's look at what this means in practical terms in the classroom.

The more common methods have a link to a separate page with more details and an explanation of how they work, including the most common method currently used - Communicative Language Teaching.

Based on Techniques and Principles in Language Teaching (Oxford University Press)

Modern Teaching Methods

As mentioned above, the modern language teacher doesn't follow one rigid method, but applies the Principled Eclecticism approach - fitting the method to the learner, not vice versa.

This means choosing the techniques and activities that are appropriate for each particular task, context and learner, with a focus on motivation and helping learners become independent and inspired to learn more.

The explanation of Principled Eclecticism also includes a useful ten-point guide for teachers and language students on the best teaching and learning techniques.

Types of Tests

Multiple Choice Tests

Probably the most common way of testing grammatical knowledge is the multiple choice test. These tests have the advantage of being easy to grade and being able to cover a lot of grammatical points quickly.

The most common type of multiple choice grammatical item is one in which the test maker gives the testee a sentence with a blank and four or five choices of a word or phrase which completes the sentence correctly. For example,

Because my mother was sick, I _____ to go home last week.
a) had b) have c) has d) hadn't

To give slightly more context, this type of question sometimes makes use of a short dialogue, with one person saying something and the other person responding.

A way of testing short answers and responses is to give the testees an utterance, and have them decide which of four or five utterances is an appropriate response. This can be either a test of comprehension or a test of grammar. For example,

"I think that tuition is much too high here."
a) I do so. b) Do I so. c) I so do. d) So do I.

Another way to test grammatical knowledge using multiple choice items is to give testees a sentence and ask them to choose which of four or five alternatives has the same meaning.

"The school should have expelled him."
a) The school didn't expel him, which was wrong.
b) The school expelled him, because it was necessary.
c) The school might have expelled him, if it had known.
d) The school will probably expel him in the near future.

Again this is a test of reading comprehension as well as grammar, but in order to understand the meaning of the sentence, the reader does have to understand the grammar.

The test maker must find a balance between giving enough context and giving too much. One way to give more context and make the language more natural is to give the items in the form of a short reading passage rather than individual sentences. This gives the testees more context and, if the passage is chosen carefully, is also much more interesting than reading individual, uncontextualized sentences. However, it may be more difficult to test a range of grammatical points, since the grammatical points are restricted by the content of the passage.

A variation on this idea is to use a piece of prose written by a non-native English speaker. This is particularly useful for making a grammar test for testees who are all of the same language group, since the errors made by the writer can be used as distracters.

Error Correction

Error correction items are also useful for testing grammar. An error correction item is one in which the testee is given a sentence with an error. Four words or phrases in the sentence marked with letters, and the testee needs to decide which of the words or phrases has the error. For example,

(a) Most of students (b) believe that they (c) should be getting better grades (d) than they are.

The teacher may also mix in some sentences that have no errors, and students are required to indicate that there is no error. In addition, the students might be required to correct the error. Errors from students' actual writing are a good source of ideas for this type of exercise.

Items to Test Knowledge of Word/Sentence Order

Other types of items can be used to test testees' knowledge of word order. The traditional way is to present the testee with four alternative word orders. For example,

I wonder how she knows _____.
a) how it costs much.
b) how much it costs.
c) it costs how much.
d) it how much costs.

Another possibility is to give testees the four words and ask them to put the words in order. For example,

I wonder how she knows __________
A. how B. it C. much D. costs
/__/__/__/__/

This can also be done in a way that actually requires the writer to do some writing. For example,

I wonder how she knows ___________________.
how / it /much / costs

Understanding of appropriate sentence order can also be tested in a similar way by giving testees several sentences and asking them to put them in order. This type of test tests knowledge of references, cohesive devices, etc.

Completion Items

Completion items are items in which the testees are asked to fill in blanks in sentences.

For example,

Give the book to ______ woman in the blue dress.

For the purpose of a grammar test, the words which fit in the blanks should be function words, such as articles and prepositions. (Completion items intended to test reading ability or vocabulary knowledge, in contrast, use content words.) The advantage of completion items is that they test production, not just recognition. The disadvantage is that they need to be marked by hand and there will be some cases where the marker needs to make judgements about whether a response is correct. It is not always easy to write items for which there is only one possible answer. Using a piece of continuous prose rather than disconnected sentences is one way of cutting down on possible different interpretations of what goes into a particular blank, but it is probably impossible to entirely eliminate the possibility of different answers.

Also, it is possible to require a phrase instead of a word in each blank. However, while this method presents a more realistic situation, it does become more difficult to mark. While it is probably not realistic for large- scale testing situations, it is something that is useful for classroom teachers who want to help their students develop an ability to produce appropriate grammatical forms in context.

Transformation Items

Another type of grammar item makes use of transformations. In this type of item, testees are given a sentence and the first few words of another sentence to change the original sentence without changing the meaning. For example,

1. Jim hasn't been home in a long time.
It's been a long time _________________________.

2. I don't need to go to the grocery store this week.
It isn't __________________________________________.

3. It is difficult to study when it is so noisy.
Studying ________________________________________.

There are variations on this type of item in which the word which starts the transformed sentence is underlined, or the testee is given one word to use in the new sentence. For example,

I don't need to go to the grocery store this week. (necessary)

Again, this type of test is difficult to grade because the teacher has to be aware of the variety of possible answers. Another problem is that it does not in any way test the testees' knowledge of when each of the possible transformations would be most appropriate. For example, the testee might be perfectly able to transform an active sentence to a passive sentence but not know when to use passive rather than active. However, it is still sometimes a useful test of grammatical knowledge.

Word Changing Items

Another type of item is one in which the testees are given a sentence and a word which they need to fit into the sentence by changing the form of the word. For example,

1. I have never _____ to Australia. (be)
2. I will be with you __________. (moment)

This type of grammar test item tests students' knowledge of different word forms and how they are used in sentences.

Sentence Combining Exercises

Sentence combining exercises can play a part in testing grammar as well as its more traditional use as part of composition testing and training. For example, testees might be instructed to combine the following sentences using a relative pronoun.

I met a man.
The man went to the same high school I did.

I met a man who went to the same high school I did.

Error Correction

Error correction items are also useful for testing grammar. An error correction item is one in which the testee is given a sentence with an error. Four words or phrases in the sentence marked with letters, and the testee needs to decide which of the words or phrases has the error. For example,

(a) Most of students (b) believe that they (c) should be getting better grades (d) than they are.

The teacher may also mix in some sentences that have no errors, and students are required to indicate that there is no error. In addition, the students might be required to correct the error. Errors from students' actual writing are a good source of ideas for this type of exercise.

Open and Closed Questions

These are two types of questions you can use that are very different in character and usage.

Closed questions

Definition

There are two definitions that are used to describe closed questions. A common definition is:

A closed question can be answered with either a single word or a short phrase.

Thus 'How old are you?' and 'Where do you live?' are closed questions. A more limiting definition that is sometimes used is:

A closed question can be answered with either 'yes' or 'no'.

By this definition 'Are you happy?' and 'Is that a knife I see before me?' are closed questions, whilst 'What time is it?' and 'How old are you?' are not. This causes a problem of how to classify the short-answer non-yes-or-no questions, which do not fit well with the definition for open questions. A way of handling this is to define 'yes-no' as a sub-class of the short-answer closed question.

Using closed questions

Closed questions have the following characteristics:

• They give you facts. 
• They are easy to answer.
• They are quick to answer.
• They keep control of the conversation with the questioner.

This makes closed questions useful in the following situations:

Note how you can turn any opinion into a closed question that forces a yes or no by adding tag questions, such as "isn't it?", "don't you?" or "can't they?", to any statement.

The first word of a question sets up the dynamic of the closed question and signals the easy answer ahead. Note how these are words like: do, would, are, will, if. 

Open questions

Definition

An open question can be defined thus:

An open question is likely to receive a long answer.

Although any question can receive a long answer, open questions deliberately seek longer answers, and are the opposite of closed questions.

Using open questions

Open questions have the following characteristics:

• They ask the respondent to think and reflect.
• They will give you opinions and feelings.
• They hand control of the conversation to the respondent.

This makes open questions useful in the following situations:

Open questions begin with such as: what, why, how, describe.

Using open questions can be scary, as they seem to hand the baton of control over to the other person. However, well-placed questions do leave you in control as you steer their interest and engage them where you want them.

When opening conversations, a good balance is around three closed questions to one open question. The closed questions start the conversation and summarize progress, whilst the open question gets the other person thinking and continuing to give you useful information about them.

A neat trick is to get them to ask you open questions. This then gives you the floor to talk about what you want. The way to achieve this is to intrigue them with an incomplete story or benefit.

True or False Practice Test

Choose the word which best completes the sentence.

gap-fill  

      ( gap-fills    plural  ) In language teaching, a gap-fill test is an exercise in which words are removed from a text and replaced with spaces. The learner has to fill each space with the missing word or a  suitable word

Multiple choice is a form of assessment in which respondents are asked to select the best possible answer (or answers) out of the choices from a list. The multiple choice format is most frequently used in educational testing, in market research, and in elections, when a person chooses between multiple candidates, parties, or policies. Multiple choice testing is particularly popular in the United States. If guessing an answer, there's usually a 25 percent chance of getting it correct on a 4 answer choice question.^[1]

Although E. L. Thorndike developed an early multiple choice test, Frederick J. Kelly was the first to use such items as part of a large scale assessment.^[2] While Director of the Training School at Kansas State Normal School (now Emporia State University) in 1915, he developed and administered the Kansas Silent Reading Test. Soon after, Kelly became the third Dean of the College of Education at the University of Kansas. The first all multiple choice, large scale assessment was the Army Alpha, used to assess the intelligence and more specifically theaptitudes of World War I military recruits.

The items of a multiple choice test are often colloquially referred to as "questions," but this is a misnomer because many items are not phrased as questions. For example, they can be presented as incomplete statements, analogies, or mathematical equations. Thus, the more general term "item" is

a more appropriate label. Items are stored in an item bank.

Multiple-Choice Tests

Submitted by admin on 7 February, 2005 - 12:00

جعبه لایتنر چیست ؟

يكى از روش هاى مؤثر براى يادگيرى و حفظ كردن مطالب ، استفاده از جعبه لايتنر است .در اينجا نحوه كار با اين جعبه را توضيح مى دهيم و اميدواريم شما با استفاده از اين ابزار ساده و سودمند، بر يادگيرى خود بيفزائيد و در زمان محدودتر باكيفيت بهتر مطالب بيشترى را به خاطر بسپاريد.

جعبه يادگيرى لايتنر:

اين وسيله كه توسط محقق اتريشى آقاى 'سباستين لايتنر' طراحى شده است . مطالب را از حافظه كوتاه مدت شما به حافظه بلند مدتتان منتقل می نمايد. اين گام به گونه اى انجام مى گيردكه شما احساس يك تفكر سخت يا تكرارهاى خسته كننده نخواهيد كرد انسان وقتى ازكارى لذت ببرد ديگر احتياجى نيست تا خود را مجبورکند به آن بپردازد بلكه خود به خود به طرف آن می رود.

 اساس علمی:

اين وسيله بر اساس تجارب روانشناسى و تربيتى زير طراحى شده است .

ا) اگر انسان يك مطلب يا مفهوم را به خوبى فرا بگيرد بعد از يك روز تا يك هفته تقريبا45% آنرا فراموش می كند و بعد از يك  ماه 80% آن فراموش مى شود به اين ترتيب فقط 20% وارد حافظه دراز مدت مى شود. جعبه لايتنر برنامه را به گونه اى تنظيم مى كند  تا با بيشترين تكرار در قسمت خطرناك منحنى فراموشی، مطالب به حافظأ دراز مدت هدايت شود.

) آزمايش اسكينر: اين آزمايش مى گويد هركاه بلافاصله بعد از هر عملى پاداش دريافت شود، باعث تشديد آن عمل مى شود. وقتى دربازى موفقيتى به دست مى آورید پاداش می گيريد كه همان امتياز بيشتر است . اين امتياز بيشتر چون به شما رضايت می دهد تمايل پيدا مى كنيدكه كماكان با شدت بيشترى به بازى ادامه دهيد.

از اين خاصيت در جعبه يادگيرى "لايتنر" استفاده شده است ، يعنى شما هر بام كه چيزى را ياد مى گيريد به قسمت بعدى مى رويد امتياز مى گيريد و همين باعث مى شود دائما از آن با تمايل قلبى استفاده كنيد.

مزاياى اين وسيله :

ا) از تكرارهاى غير ضرورى جلوگيرى مى كند، به عبارتى ديگر شما براى آنكه مطلبى را از حافظه كوتاه مدت به بلند مدت منتقل كنيد نيازمند تكرارهاى مكررهستيد، اما وقتى يك صفحه را براى چندمين بام مطالعه می كنيد مطالبى را كه بلد هستيد مجددا مى خوانيد در صورتيكه ديگر لزومى به تكرار آن نيست و تكرار بى جهت آن باعث اتلاف وقت و انرژى، بى حوصلگى و در نتيجه دلزدكى شما مى شود اما جعبه لايتنر فقط مطالب چموش و رام نشدنى را شكاركرده و ما را وادار به تكرار آن مى كند.

2) اگر شما آنرا براى مدتى هم رها سازيد هيچ اختلالى دركار يادگيرى ايجاد نمى شود جز آنكه مجبور مى شويدكارت ها را بار ديگر مرور كنيد. البته توصيه ما اين است كه كار را به طور منظم ادامه دهيد.

3) باگرفتن امتياز و مشاهده پيوسته موفقيت ، يادگيرى براى شما از يك حالت خسته كننده به يك بازى لذت بخش و دل نشين تبديل مى شود.

چگونه از جعبه لايتنر استفاده كنيم ؟

 جعبه لايتنر يك قوطى دربازاست كه ازپنج قسمت تشكيل مى شود. (شكل زیر )

عرض قسمت هاى مختلف به ترتيب یک ، دو ، چهار ، هشت و پانزده سانتی متراست . اين جعبه را مى توانيد خودتان با مقوا و مثلا از قوطی پودر لباس شویى،كفش و ... درست كنيد، يا اينكه جعبه آماده را از بیرون خریداری کنید.

اين روش را مى توانيد براى يادگيرى لغات زبان انگليسى، فارسى، عربى و يا هر فرمول يا مطلب درسی فرارى كه مى خواهيد به خاطر بسپاريد به كارگيريد.

هر موضوع ياد گرفتنى را روى يك برگ كاغذ (فيش ) مى نويسيد. دقت كنيد كه روى هر فيشیک موضوع یادگرفتنی را بنويسيد.يعنى لغت را در یک روی کاغذ و جواب آن رادر روی دیگر برگه مى نويسيد. در روى يك برگه بیش از یک موضوع راننويسيد. مى توانيد در يك روى برگه مثلا سمت چپ يك موازنه شيمياى را بنويسيد و در پشت آن نتيجه و سمت راست موازنه رابنويسيد هم چنين مى توانيد براى فرمولهاى فيزيك يا رياضى يا مطالب درس زيست شناسی و به طوركلى براى هر يك از مطالب حفظ كردنى اين روa را به كارگيريد. البته تا به حال بيشترين استفاده از اين روش در مورد يادگيرى واژه هاى زبان بوده است .

مراحل كار:

ا.روز اول : تعدادى از برگه ها (فيش ها) را تكميل می كنيد و پس از اينكه هر دو روى برگه را يكى دوبار مرور كرديد برگه ها را در خانه اول جعبه قرار دهيد. مى توانيد هر روز، ده پانزده يا تعداد بيشترى برگه آماده نمائيد. شايد در بعضى روزها هم برگه اى تهيه نكنيد.

2. روز دوم : ابتدا برگه هاى راكه ديروز تهيه كرده بوديد از خانه اول برداريد. سوال ها را از روى برگه بخوانيد و سعى كنيد جواب ها را به خاطر بياوريد آنهایى راكه بلد نبوديد مجددا در خانه اول قرار دهيد وآنهاى راكه بلد بوديد به خانه دوم منتقل كنيد و پشت اين برگه ها يك كاغذ رنگى با ارتفاع بيشتر قرار دهيد.

در پايان ، برگه هایى راكه در روز دوم براى اولين بار تهيه كرده ايد در خانه اول قرار دهيد.

3.روز سوم : به برگه هاى خانه دوم دست نمی زنيد زيرا خانه دوم هنوز تكميل نشده است و ظرفيت دوگروه برگه را دارد. پس باز هم از برگه هاى خانه اول شروع مى كنيد و برگه هاى را كه جواب سوالاتشان را بلد هستيد به خانه دوم منتقل می كنيد و درپشت كاغذ رنگى قرار مى دهيد تا اين برگه ها با برگه هاى روز كذشته مخلوط نشود. برگه هاى كه پاسخشان را بلد نيستيد به همراه برگه هاى جديدى كه امروز تهيه كرده ايد در خانه اول قرار دهيد.

3.روز چهارم :

 الف ) امروز ابتدا از خانه دوم شروع مى كنيد زيرا خانه دوم ظرفيت دوگروه بركه را دارد و ظرفيت آن روز قبل تكميل شده است . ولى فقط برگه هاى رديف جلوتر را برمى داريد. (يعنى برگه هايى كه جلوى كاغذ رنگى قرار دارند ) سؤالات روى اين برگه ها را مطالعه مى كنيد و اگر جواب درست داديد برگه ها را در داخل خانه سوم و در ابتداى آن قرار مى دهيد و پشت اين برگه ها يك كاغذ رنگى با ارتفاع بيشتر قرار مى دهيد تا فاصله گذارى مشخص شود ضمنا برگه هاى باقى مانده در خانه دوم را جلوتر مى بريد وكاغذ رنگى را در پشت اين برگه ها مى گذاريد.

ب ) سپس به خانه اول برگرديد و برگه هاى آ ن را برداريد و آنهايى را كه بلد هستيد در خانه دوم و پشت كاغذ رنگى قرار می دهید

ج ) برگه ها يى كه پاسخ آ نها را بلد نيستند و همچنين برگه هاى جد يد راكه تهيه كرده ا يد در خانه اول مى گذاريد.

5. خانه سوم براى چهارگروه برگه در نظر گرفته شده و بايد چهار روز صبر كنيد تا ا ين قسمت تكميل شود البته هر روز پس از ورود برگه ها از خانه دوم به خانه سوم پشت ا ين برگه ها يك كاغذ رنگى مى گذاريد تا قسمت سوم هم به تدريج و پس از چهار روز تكميل شود.

6. خانه چهارم جاى هشت گروه برگه را دارد و هشت  روز پس از ورود اولين برگه ها پر خواهد شد. خانه پنجم جاى پانزده گروه برگه را دارد و پانزده روز پس از ورود اولين برگه ها به ا ين قسمت تكميل مى شود. يعنى اگر شما در كارتان وقفه اى نينداز يد 30روز طول خواهد كشيد تا هر 5 قسمت جعبه لايتنر تكميل شود. توجه داريد كه بين هر دو گروه برگه يک كاغذ رنگی با ارتفاع بیشتر قرار مى دهيد تا برگه هاى مربوط به روزهاى مختلف با يكد يگر مخلوط نشوند از روز سی و يكم به تدر يج برگه ها از داخل جعبه خارج  مى شود و شما مى توانيد اين برگه ها را بايگانى نمائيد زيرا پس از 5 بار تكرار موفقيت آميز هر برگه در زمان های متفاوت مى توانيد مطمئن باشيدكه آ ن موضوع را براى هميشه فراگرفته ايد و هيچگاه آ نرا فراموش نخواهيدكرد.

نتيجه : به ا ين ترتيب شما با روشى كه شبيه بازى انفرادى است و در اوقات فراغت مى توانيد باكمتر ين ميزان اتلاف وقت آ نچه را كه يادگيرى اش برا يتان مشكل تر است بيشتر تكرار كنيد و زود تر و بهتر و براى هميشه به خاطر بسپار يد و آ نچه را كه زود تر ياد مى گير يد  فقط با 5 بار تكرار براى هميشه فرا بگير يد.

تذكر: روش استفاده صحيح از جعبه لايتنر به همين ترتيبى است كه در ا ين نامه توضيح داد يم اميدوار يم شما نيز با به كارگيرى ا ين روش در حفظ كردن و به خاطر سپارى مطالب درسى موفق شو يد.

يك نكته مهم : در هر مرحله كه به سوال يك برگه نتوانستيد جواب دهيد با يد آ ن برگه را بهاولین خانه برگردانيد.

پاسخ به يك سؤال : يكى از داوطلبان كه با جديت از جعبه لايتنر استفاده مى كرد با نگرانى سؤالى را مطرح كرد، او پرسيد: مگر شما نگفته بوديد وقتى يك برگه را پس از پنج بار تكرار در جعبه لايتنر از جعبه بيرون گذاستيم آن موضوع براى هميشه در حافظه مان بايد ثبت شود. جواب دادم ، بله همينطور است . او ادامه داد ولى من برگه هايى راكه يك ماه پيش از جعبه بيرون گذاشته ام بار ديگر مطالعه كردم و متوجه شدم جواب آنها را فراموش كرده ام . مى دانيد مشكل اين داوطلب چه بود؟

 او هرباركه جواب برگه اى را بلد نبود آن برگه را به خانه قبلى برمى گرداند در صورتيكه لازم بود آن برگه را به خانه اول برگرداند و مجددا تمام مسير را از اول طى كند. شما بايد بتوانيد يك برگه را بدون هيچگونه اشتباه در پنج بار تكرار در فواصل تعيين شده به درستى پاسخ دهيد، يعنى حتى يكبار هم اشتباه نكنيد و اگر اشتباه كرديد آن برگه را به اولين خانه برگردانید

یک تجربه : من خود از این جعبه به طور مداوم برای لغات زبان استفاده کردم ، باید بگویم 90% مطالب در ذهنم مانده ایت و فقط 10 % مطالب در ذهنم تثبیت نشده است . آن هم به خاطر این بود که در بعضی از روز ها از آن استفاده نکردم.

برای تهیه برگه مطالب می توانید یک برگه A4 را با تاکردن به 16 قسمت قسیم کرده ( مطابق شکل ) و آن را با قیچی ببرید و یا اینکه آن را از بیرون خریداری نمایید.

جعبهٔ لایتنر یک جعبه پنج‌خانه‌ای است که برای یادگیری استفاده می‌شود. لایتنر در واقع روش علمییادگیری است که بر مبنای آن آموخته‌ها از حافظهٔ کوتاه‌مدت به حافظهٔ بلندمدت منتقل می‌شوند که این ابزار و روش استفاده از آن را در دههٔ ۱۹۷۰ سباستین لایتنر اختراع کرد.

اساس علمی

در مجموع، ماندگارترین روش تکرار را برای انتقال به حافظهٔ بلندمدّت پیشنهاد می‌کند؛ ابینگ هاوس روش مرور را برای تثبیت کردن آن در حافظهٔ بلندمدّت پیشنهاد می‌کند، و بوریس فردریک اسکینر روش جعبهٔ لایتنر را ابداع کرد.

پاداش‌های فوری اسکینر

بوریس فردریک اسکینر با آزمایش‌هایی علمی نشان داد «هرگاه به یک رفتار بلافاصله و به صورت آنی پاداشی داده شود آن رفتار تکرار خواهد شد.» لذا هر بار که شما به معنای لغتی پرسیده‌شده، صحیح جواب دهید، احساس رضایتی که بلافاصله ایجاد می‌شود شما را به ادامهٔ این کار تشویق می‌کند، تمرکز شما را بر کار افزایش می‌دهد و شما را به موضوع علاقه‌مند می‌کند. این‌ها همان عوامل ارتقای بازده یادگیری اند.

قاعدهٔ منحنی فراموشی ابینگ هاووس

ابینگ هاووس نشان داد ۲۰ دقیقه پس از حفظ کردن مقداری واج‌های بی‌معنا ۸۰٪ آن‌ها فراموش می‌شوند و بقیه هرگز فراموش نمی‌شوند. ضمناً سرعت فراموشی ابتدا سریع است و به مرور کند می‌شود و وقتی ۲۰٪ مطالب در خاطر ماند صفر می‌شود. ضمن این که مرور مطالب قبلاً حفظ‌شده باعث کاهش این سرعت به نصف و حتی بهتر از آن (در صورت خوب حفظ کردن) می‌گردد.

لذا اگر معنی لغت‌های زبان خارجی را که چندان هم بی‌معنا نیستند حفظ کنیم، این روند فراموشی بیش از یک روز طول می‌کشد و با پنج بار مرور موفّق به مقدار ناچیزی می‌رسد و در صورت کاربردی بودن، مادام‌العمر در ذهن خواهد ماند.

جعبهٔ لایتنر

جعبهٔ لایتنر جعبه‌ای ۶ در ۳۰ سانتیمتری ست که ۵ خانه دارد که اندازهٔ هر یک از آنها بر اساس منحنی فراموشی دو برابر قبلی ست، به صورتی که خانهٔ شمارهٔ یک، ۱ واحد، خانهٔ شمارهٔ دو، ۲ واحد، خانهٔ شمارهٔ سه، ۴ واحد، خانهٔ شمارهٔ چهار، ۸ واحد و خانهٔ شمارهٔ پنج، ۱۶واحد است. می‌توانید آن را بسازید، یا خریداری کنید.

هر خانهٔ اصلی با تعدادی «واسط» یا «جداکننده» به قسمت‌های کوچک‌تری تقسیم می‌شود. پس خانهٔ دوم، سوم، چهارم و پنجم، باید به ترتیب به دو، چهار، هشت و شانزده قسمت تقسیم شوند. برای تهیهٔ آنها از مقواهای کلفت رنگی تیره و زیبا به ابعاد ۵٫۵ در ۸ سانتیمتر استفاده کنید، تا بادوام و تمیز بمانند. استفاده از جعبهٔ لایتنر سی‌خانه‌ای با دیواره‌های اصلی بلندتر توصیه می‌شود.

فلش‌کارت‌ها برگه‌های کوچکی اند که در یک طرف آنها سؤال (لغت) و در طرف دیگرشان جواب (معنی لغت) نوشته می‌شوند. برای تهیهٔ آنها با تا کردن کاغذ A۴ به دو قسمت، می‌توانید کاغذ A۵ سپس A۶ و در نهایت A۷ به دست آورید که برای این کار مناسب اند. انتخاب دیگر خرید آن‌هاست.

روش آغاز کار

نکته: به قسمت آخر هر خانهٔ اصلی قسمت اصلی می‌گوییم و به سایر قسمت‌ها قسمت فرعی

روز اول

در یک طرف کارت‌ها سؤال (لغت) و در طرف دیگرشان جواب (معنی لغت) را بنویسید.

سؤال و جواب‌ها را آن قدر مرور کنید تا حفظ شوید.

تمامی کارت‌ها را در خانهٔ اوّل (بخش ۱) قرار دهید.

روز دوم

همهٔ سؤال‌های خانهٔ اول را یک‌به‌یک مرور کرده و پاسخ دهید.

کارت سوالی را که صحیح پاسخ گفتید به خانهٔ اصلی قسمت دوم ببرید.

کارت سوالی را که نادرست پاسخ گفتید به خانهٔ اصلی اول برگردانید.

روز سوم

از خانهٔ دوم قسمت اول شروع کنید. همهٔ کارت‌ها را بدون مرور یک قسمت جلو ببرید. زیرا زمان مرور آنها فرداست، نه امروز.

در مورد خانهٔ اول مانند روز قبل عمل کنید.

روز چهارم

از آخرین قسمت خانهٔ دوم شروع کنید: سوال‌های روی کارت‌ها را بخوانید. اگر بلدید کارت را به خانهٔ بعد منتقل کنید. و گرنه آن را از جعبهٔ لایتنر خارج کنید! زیرا برای حفظ شدن بلند مدّت باید کارت یک بار به طور کامل همهٔ خانه‌ها را با موفّقیت طی کند. بدون این که در میان راه با شکست مواجه شود. به همین دلیل بهتر است همواره با تعداد کارت نسبتاً کم و وقت و علاقهٔ کافی حفظ کنید.

حال به سراغ قسمت قبلی رفته و همهٔ کارت‌ها را یک خانه بدون مرور به جلو ببرید.

اکنون نوبت خانهٔ اوّل است. طبق معمول عمل کنید.

در نهایت همهٔ کارت‌هایی را که در اثر فراموشی از جعبه خارج شده‌اند به جعبه باز گردانید.

توجه: نگران خارج شدن کارت‌ها از جعبه نباشید. بلکه خوشحال باشید که به این ترتیب لغت‌هایی را که بلد نیستید بیشتر مرور خواهید کرد و لغت‌هایی را که بلدید کمتر. ضمن این که این بار از پس آنها بر می‌آیید.

روش کلی کار

• هر روز از آخرین قسمت شروع کنید.حال به سراغ قسمت قبل از آن بروید و همین کارها را برایش انجام دهید.
  • اگر قسمت فرعی ست، برگه‌های آن قسمت را به قسمت بعد منتقل کنید.
  • اگر قسمت اصلی ست، برگه‌های آن قسمت را بردارید و از خود بپرسید. آنهایی را که بلدید به قسمت بعد منتقل کنید. آنهایی را که بلد نیستید از جعبه خارج کنید.
    • اگر این آخرین قسمت است و قسمتی بعد از آن نیست، آفرین! زیرا شما موفّق شده‌اید این لغت‌ها را به خاطر بسپارید.
• آنقدر ادامه دهید تا به قسمت اوّل برسید.
• پس از پایان جابجا کردن همهٔ قسمت‌های فرعی و مرور همهٔ قسمت‌های اصلی (که حدّاکثر ۵ تا در یک روز اند، لغت‌هایی را که از جعبه خارج شده‌اند با تکرار و کاربرد و روش‌های دیگر به خوبی حفظ کنید و به خانهٔ اول بیفزایید.

حال اگر مایلید برگه‌های جدیدی را که نوشته‌اید وارد جعبه کنید، آنها را هم حفظ کرده و به خانهٔ اول بیفزایید.[[مدیا:|برای درک بهتر مساله به این تصویر بنگرید]]

یكی از روش‌های مؤثر یادگیری مطالب ،استفاده از جعبه لایتنر است.
در اینجا نحوه كار با این جعبه را توضیح می دهیم و امیدواریم شما با استفاده از این ابزار ساده و سودمند ، بر یادگیری خود بیافزایید و در زمان محدودتر با كیفیت بهتر مطالب بیشتری را به خاطر بسپارید.
این وسیله توسط محقق اتریشی " سباستین لایتنر" طراحی شده و مطالب را از حافظه كوتاه مدت شما به حافظه بلند مدت منتقل می نماید. یادگیری به كمك این روش شما را از تكرار مطالب بی نیاز می سازد. همین امر یادگیری را شیرین و جذاب می كند.
بنا به روال گذشته مباحث علمی و زیر ساختی مقالات را با رنگ متفاوت می نویسم تا خوانندگان گرامی برای جلوگیری از اتلاف وقت از آن بگذرند. لیكن دانستن آن برای معلمان ، مشاوران ، برنامه ریزان آموزشی و درسی و كلیه كسانی كه به مباحث روان شناختی و تربیتی علاقه مند خالی از لطف نیست.

اساس علمی:
این وسیله بر اساس تجارب روان شناسی و تربیتی زیر طراحی شده است:
1. اگر انسان یك مطلب یا مفهوم را به خوبی فرا بگیرد بعد از یك روز تا یك هفته تقریباً 45% آن را فراموش می كند و بعد از یك ماه 80% آن فراموش می شود. به این ترتیب فقط 20% مطلب وارد حافظه درازمدت می شود. جعبه لایتنر برنامه را به گونه ای تنظیم می كند تا با بیشترین تكرار در قسمت خطرناك منحنی فراموشی ، مطالب به حافظه دراز مدت هدایت شود.
2. قانون یادگیری اسكینر: بر اساس این قانون هرگاه بعد از هر عملی پاداش دریافت شود، انجام آن عمل تشدید خواهد شد. امتیاز بیشتر، پاداش موفقیت در بازی است. این امتیاز شما را علاقمند می كند تا كماكان، با شدت بیشتری به بازی ادامه دهید.
این خاصیت در جعبه یادگیری لایتنر استفاده شده است، یعنی فرد تنها زمانی به قسمت بعدی می رود كه مطلب را آموخته باشد، این عمل درست مانند امتیاز دادن، فرد را به ادامه فرایند یادگیری تشویق می كند.
مزایای این وسیله:
1. از تكرارهای غیر ضروری جلوگیری می كند: شما برای آنكه مطلبی را از حافظه كوتاه مدت به بلند مدت منتقل كنید نیازمند تكرارهای مكرر هستید. وقتی صفحه ای را برای چندمین بار مطالعه می كنید، مجبورید مطالبی را نیز كه قبلا آموخته‌اید مجددا مرور كنید. در صورتی كه دیگر لزومی به تكرار نیست و تكرار بی جهت آنها باعث اتلاف وقت و انرژی، بی حوصلگی و در نتیجه دل زدگی شما می شود. اما جعبه لایتنر فقط مطالب چموش و رام نشدنی را شكار كرده و ما را وادار به تكرار آنها می كند.
2. اگر شما روند یادگیری را برای مدتی رها سازید، هیچ اختلالی در كار یادگیری ایجاد نمی شود جز آنكه مجبور می شوید كارت‌ها را بار دیگر مرور كنید. البته توصیه ما این است كه كار را به طور منظم ادامه دهید.
3. با گرفتن امتیاز و مشاهده پیوسته موفقیت ، یادگیری برای شما از عملی خسته كننده به یك بازی لذت بخش و دلنشین تبدیل می شود.

چگونه از جعبه لایتنر استفاده كنیم:
جعبه لایتنر یك قوطی در باز است كه از پنج قسمت تشكیل می شود.

عرض قسمت‌های مختلف به ترتیب 15,8,4,2,1 واحد است. این جعبه را می توانید خودتان با مقوا، جعبه یا قوطی‌های پودر لباسشویی ، كفش و... درست كنید، یا اینكه از بازار تهیه نمایید.
این روش را می توانید برای یادگیری لغات زبان انگلیسی و فارسی و یا هر فرمول یا مطالب درسی فراری كه می خواهید به خاطر بسپارید به كار گیرید.
هر موضوع یادگرفتنی را روی یك برگ كاغذ (فیش) بنویسید. دقت كنید كه روی هر فیش تنها یك موضوع یادگرفتنی نوشته شود. یعنی لغت را در یك روی كاغذ و جواب آن را در روی دیگر برگه می نویسید. 

مراحل كار:
1. روز اول: تعدادی از برگه‌ها را تكمیل می كنید و پس از اینكه هر دوروی برگه را یكی دو بار مرور كردید، برگه‌ها را در خانه اول جعبه قرار دهید. می توانید هر روز، ده پانزده یا تعداد بیشتری برگه آماده نمایید . شاید در بعضی روزها هم برگه ای تهیه نكنید.
2. روز دوم: ابتدا برگه‌هایی را كه دیروز تهیه كرده بودید از خانه اول بردارید . سؤالات را از روی برگه بخوانید و سعی كنید جواب‌ها را به خاطر بیاورید. آنهایی را كه بلد نبودید، مجدداً در خانه اول قرار دهید و آنهایی را كه بلد بودید، به خانه دوم منتقل كنید. پشت این برگه‌های خانه دوم یك كاغذ رنگی با ارتفاع بیشتر قرار دهید.
در پایان، برگه‌هایی را كه در روز دوم برای اولین بار تهیه كرده‌اید در خانه اول قرار دهید. 
3. روز سوم: به برگه‌های خانه دوم دست نمی زنید زیرا خانه دوم هنوز تكمیل نشده است و ظرفیت دو گروه برگه را دارد. پس باز هم از برگه‌های خانه اول شروع می كنید و برگه‌هایی را كه جواب سؤالاتشان را بلد هستید به خانه دوم منتقل می نمایید و در پشت كاغذ رنگی قرار می دهید تا این برگه‌ها با برگه‌های روز گذشته مخلوط نشود. برگه‌هایی كه پاسخشان را بلد نیستید به همراه برگه‌های جدیدی كه امروز تهیه كرده‌اید در خانه اول قرار دهید.
4. روز چهارم: 
الف. ابتدا از خانه دوم شروع كنید، زیرا خانه دوم ظرفیت دو گروه برگه را دارد و ظرفیت آن روز قبل تكمیل شده است. ولی فقط برگه‌های ردیف جلوتر را بر می دارید . (  یعنی برگه‌هایی كه جلو كاغذ رنگی قرار دارند) سؤالات روی این برگه‌ها را مطالعه می كنید و اگر جواب درست دادید برگه‌ها را در داخل خانه سوم و در ابتدای آن قرار می دهید و پشت این برگه‌ها یك كاغذ رنگی با ارتفاع بیشتر قرار می دهید تا فاصله گذاری مشخص شود. ضمناً برگه‌های باقی مانده در خانه دوم را جلوتر می برید و كاغذ رنگی را در پشت این برگه‌ها می گذارید.
ب. سپس به خانه اول برگردید و برگه‌های آن را بردارید و آنهایی را كه بلد هستید در خانه دوم و پشت كاغذ رنگی قرار دهید.
ج. برگه‌هایی كه پاسخ آنها را بلد نیستید و همچنین برگه‌های جدیدی را كه تهیه كرده‌اید در خانه اول می گذارید.
5 . خانه سوم برای چهار گروه برگه در نظر گرفته شده و باید چهار روز صبر كنید تا این قسمت تكمیل شود . البته هر روز پس از ورود برگه‌ها از خانه دوم به خانه سوم پشت این برگه‌ها یك كاغذ رنگی می گذارید تا قسمت سوم هم به تدریج و پس از چهار روز تكمیل شود.
6. خانه چهارم جای هشت گروه برگه را دارد و هشت روز پس از ورود اولین برگه‌ها پر خواهد شد. خانه پنجم جای پانزده گروه برگه را دارد و شانزده روز پس از ورود اولین برگه‌ها، این قسمت تكمیل می شود. یعنی اگر شما در كارتان وقفه ای نیاندازید سی روز طول خواهد كشید تا هر پنج قسمت جعبه لایتنر تكمیل شود. توجه دارید كه بین هر دو گروه برگه یك كاغذ رنگی با ارتفاع بیشتر قرار می دهید تا برگه‌های مربوط به روزهای مختلف با یكدیگر مخلوط نشوند . از روز سی و یكم به تدریج برگه‌ها از داخل جعبه خارج می شوند و شما می توانید این برگه‌ها را بایگانی نمایید. زیرا پس از پنج بار تكرار موفقیت آمیز هر برگه در زمان‌های متفاوت، می توانید مطمئن باشید كه آن موضوع را برای همیشه فرا گرفته‌اید و هیچگاه آن را فراموش نخواهید كرد.
به این ترتیب شما با روشی كه شبیه بازی انفرادی است، در اوقات فراغت می توانید با كم‌ترین میزان اتلاف وقت آنچه را كه یادگیری اش برایتان مشكل تر است بیشتر تكرار كنید و زودتر و برای همیشه به خاطر بسپارید و آنچه را كه زودتر یاد می گیرید فقط با پنج بار تكرار برای همیشه فرا بگیرید. 

نكته مهم: در هر مرحله كه به سؤال یك برگه نتوانستید جواب دهید باید آن را به اولین خانه برگردانید.

حفظ لغات با جعبه لایتنر

جعبه لایتنر یک روش کارآمد برای فراگیری لغات و ... می باشد که در آن از کارتهای نمایش یا همان فلش کارتها به نحو موثری استفاده می شود. این روش که توسط یک ژورنالیست علمی آلمانی به نام سباستین لایتنر (Sebastian Leitner) در دهه هفتاد میلادی ابداع گردید به شما کمک می کند تا بدون تلاش بسیار مطالب را از حافظه  کوتاه مدت خود به حافظه بلند مدت منتقل نمایید.

آزمایشات روانشناسان و نیز تجربه نشان می دهد حدود 75%  هر آنچه را که ما از بر می کنیم پس از حدود 48 ساعت فراموش می کنیم. حتی پس از 20 دقیقه ممکن است 40% آن را فراموش کنیم!
 

پس از 8 روز تنها 20% مطالب را در ذهنمان نگه می داریم و در واقع به حافظه درازمدت منتقل می کنیم. ما می توانیم از فراموش کردن لغاتی که قصد بخاطر سپردن آنها را داریم اجتناب کنیم بشرط آنکه آنها را بطور منظم تکرار نماییم.

روش کار

جعبه لایتنر یک جعبه ساده است که از چند خانه تشکیل شده است و خودتان هم می توانید با کمک چوب، مقوا و ... یکی بسازید. خانه شماره 1 از همه کوچکتر و خانه شماره 5 از همه بزرگتر است (مانند شکل بالا).

لغت انگلیسی را روی کارت و معنی (به همراه تلفظ، جمله نمونه و ...) را پشت آن بنویسید. همیشه کارتها را طوری در خانه ها بگذارید که پرسش ها روبروی شما باشد.

شما لغتهای تازه را که روی کارتهای نمایش (فلش کارت) نوشته اید پس از به خاطر سپردن در خانه شماره 1 قرار می دهید.  فلش کارتها بر اساس میزان یادگیری شما از یک خانه به خانه دیگر جابجا می شوند. وقتی معنی لغت یک کارت نمایش را بدرستی به خاطر آوردید آن را به خانه شماره بالاتر و پشت بقیه کارتها منتقل می کنید.  اگر یک کارت به درستی پاسخ داده نشود باید به خانه اول و پشت بقیه کارتها منتقل شود.

خانه ها باید پس از یک زمان مشخص (یا وقتی که پر شده اند) مرور شوند و سپس به خانه های بالاتر یا پایین تر جابجا شوند. خانه شماره 1 هر دفعه باید مرور شود ولی خانه های بالاتر به ترتیب در بازه های زمانی طولانی تر. مثلا خانه شماره 2 یک روز در میان، خانه شماره 3 هر سه روز یکبار، خانه شماره 4 هفته ای یکبار و خانه شماره 5 هر دو هفته یک بار. البته اینها قطعی نیستند و شما با توجه به شرایط آنها را تنظیم می کنید.

بدین ترتیب هر چقدر لغات مرور شده سخت تر به خاطر آورده شود بیشتر مرور خواهد شد و بر عکس. در این روش شما بیشتر وقتتان را صرف مطالعه لغاتی می کنید که سخت تر و چالش برانگیزتر هستند. لغاتی که بخوبی فرا گرفته اید فقط گهگاهی مطالعه خواهند شد تا فراموش نشوند.

کارتهایی که از خانه شماره ۵ با موفقیت بیرون بیایند در حافظه بلند مدت شما خواهند ماند. بدین ترتیب دیگر می توانید با خیال راحت آنها را دور بریزید!

جعبه لایتنر نرم افزاری

علاوه بر جعبه لایتنر فیزیکی، نرم افزارهای مشابهی هم وجود دارند که دقیقا از همان اصول پیروی می کنند، ضمن اینکه از بعضی جهات مزیتهایی هم دارند، از جمله:

 • خطر بیرون ریختن کارتها و جابجا و قاطی شدن آنها وجود ندارد.

 • ذهن خود را درگیر محاسبات و جابجایی کارتها نمی کنید و خود نرم افزار همه کارها را برای شما انجام می دهد.

 • همه چیز در رایانه شما ذخیره می شود و هیچ فضای فیزیکی اشغال نمی شود.

 • هیچ محدودیتی در تعداد لغات وجود ندارد و حتی می توان لغات و موضوعات را طبقه بندی کرد.

 • امکان افزودن صدا و تصویر به هر لغت جهت فراگیری بهتر لغت و تلفظ وجود دارد.

 • همزمان چند نفر می توانند از آن استفاده کنند.

جعبه‌ی لایتنر چیست و چطور یک جعبه لایتنر بسازیم؟

معرفی می‌کنم! جعبه‌ی یادگیری لایتنر =)

چیست؟

یک عدد جعبه است که باهاش می‌تونید n میلیون تا لغت/فرمول/نکته/و… که بخواید، حفظ کنید… باور کنید!

شک نکنید: پشیمون نمیشید

خب. کافیه! بریم سراغ طرز کار جعبه:

↑ عکس از: modir.ir (؟)

جعبه‌ی یادگیری لایتنر، از ۵ خونه تشکیل شده. می‌تونید بخریدش، می‌تونید بسازید ↓

طرز کارش به این صورته که شما به طور روزانه، مطابق یک متد خاص، برگه‌هایی رو درون خونه‌ها قرار میدید و برگه‌های روزهای قبل رو می‌خونید. استفاده از این جعبه به طور معمول روزی بیشتر از ۳۰ دقیقه وقت نمی‌گیره، ولی بازدهی فوق‌العاده‌ای داره.

توصیه‌ام اینه که جعبه رو که درست کردید و روزانه با این آموزش پیش برید. یعنی روز اول قسمت «روز اول» رو بخونید و انجامش بدید و به همین ترتیب تا روز پنجم دیگه خودتون طرز کار رو یاد می‌گیرید. چون اگه الان بخواید همه‌ی روزها رو بخونید ممکنه خوب متوجه نشید.

[learn_more caption="روز اول" state="open"]

روز اول: خب، الان فرض می‌کنیم که شما یک جعبه لایتنر دارید (خریدید یا ساختید) و می‌خواید کار رو شروع کنید.

» هر خونه یک ظرفیت معینی داره. خونه‌ی اول فقط ظرفیت یک گروه برگه رو داره (یکسری که برگه توش بزاریم ظرفیتش تکمیل میشه)؛ خونه‌ی دوم ۲، سوم ۴ و چهارم ۸ و پنجم ۱۶٫ (به عکس نگاه کنید). قبل از هرچیز باید جعبه رو یکبار برای همیشه آماده می‌کنیم. چطوری؟ اینطوری که در هر خونه به تعداد خط‌چین‌های توی عکس کاغذ رنگی قرار میدیم. یعنی مثلا توی خونه‌ی چهارم باید ۷ تا کاغذ رنگی (مقوا یا هرچیز دیگه‌ای که برگه‌هامون رو از هم جدا کنه) قرار بدید.

» بسیار خوب. همونطور که گفتم باید مشخص کنید که چی می‌خواید بخونید. فرض می‌کنیم قراره لغت زبان بخونیم. به تعداد دلخواه، مثلا ۵ تا یا بیشتر کاغذ کوچیک (برگه) برمی‌داریم. روی یک طرف برگه سوال، و روی طرف دیگه جوابش رو می‌نویسیم. مثلا؛ روی یک طرف کاغذ می‌نویسیم: Apple و در طرف دیگه‌ می‌نویسیم سیب. (یا مثلا یک طرف یه فرمول ریاضی، و در طرف دیگه جوابش رو می‌نویسیم و یا هر چیز دلخواه دیگه‌ای که قراره حفظ کنیم)

سایر برگه‌ها رو به همین ترتیب می‌نویسیم و یک دور مرور می‌کنیم تا تو ذهنمون بمونه. بعد توی خونه‌ی اول (کوچک‌ترین خونه) قرار میدیم و جعبه رو کنار می‌زاریم و میریم دنبال کار و زندگی‌مون تا فردا.[/learn_more]

[learn_more caption="روز دوم" state="open"]

روز دوم: الان فرداست و اومدیم سراغ جعبه. خب، کاغذ‌های خونه‌ی اول رو برمی‌داریم، و یکی یکی می‌خونیم. اگر بلد بودیم می‌زاریم تو خونه‌ی دوم، جلوی کاغذ رنگی. (جلوی کاغذ رنگی یعنی قسمتی که جلوی ما قرار داره) اگر بلد نبودیم می‌زاریم سر جاشون. طرز خوندن رو هم که بلدید، به یک طرف کاغذ نگاه می‌کنیم و می‌بینیم که جوابش رو می‌دونم یا نه…

مطابق روز اول، امروز هم به تعداد دلخواه برگه نویسی کرده و به ردیف اول اضافه می‌کنیم. با این حساب الان در ردیف اول دو چیز وجود داره: ۱- برگه‌هایی که بلد نبودیم و به ردیف دوم راه پیدا نکردند ۲- برگه‌های جدیدی که امروز اضافه کردیم (این دوتا می‌ریزیم کلّه هم! یعنی اصلا مهم نیست با هم قاطی بشن)[/learn_more]

[learn_more caption="روز سوم" state="open"]

روز سوم: همیشه کار رو از خونه‌ای شروع می‌کنیم که ظرفیتش تکمیل شده باشه. خونه‌ی دوم ۲ ظرفیتیه. (واضحه دیگه؟ یه ظرفیت پشت کاغذ رنگی و یه ظرفیت جلوی کاغذ رنگی وجود داره) پس هنوز ظرفیتش تکمیل نشده و میریم سراغ ردیف اول که ظرفیتش تکمیل شده. (ردیف اول که کاغذ رنگی نداره کلا یک ظرفیتیه). لغت‌های ردیف اول رو برمی‌داریم و می‌خونیم. اگر بلد نبودیم که می‌زاریم سرجاش؛ ولی اگه بلد بودیم برمی‌داریم می‌زاریم بعد از لغت‌های ردیف دوم، پشت کاغذ رنگی.[/learn_more]

[learn_more caption="روز چهارم" state="open"]

روز چهارم: به همین سرعت چهار رو گذشت! الان ردیف دوم که دو ظرفیتی هست ظرفیتش تکمیل شده. پس کار رو از اونجا شروع می‌کنیم. همیشه هر ردیفی رو که می‌خوایم شروع بکنیم، لغت‌های دسته‌ای رو که بهمون نزدیک تره (یعنی جلوی کاغذ رنگی‌ها قرار داره) برمی‌داریم. الان هم همین کار رو می‌کنیم و لغت‌های جلوی کاغذ رنگی رو برمی‌داریم و می‌خونیم. لغتی رو بلد بودیم میره ردیف سوم جلوی همه‌ی کاغذ رنگی‌ها، بلد نبودیم برمی‌گرده خونه‌ی اول. یک کاری که باید اینجا انجام بدیم اینه که کاغذ رنگی رو ببریم پشت برگه‌ها تا برگه‌هایی که الان پشت کاغذ رنگی هستن بیان جلو و فردا خونده بشن.

خب حالا میریم سراغ ردیف اول که ظرفیتش تکمیل شده. لغت‌هاش رو می‌خونیم و اگه بلد بودیم می‌بریم ردیف دوم، پشت کاغذ رنگی. بلد نبودیم می‌زاریم سر جاش. (همیشه و تو همه‌ی ردیف‌ها لغتی رو که بلد نبودیم، برمی‌گردونیم خونه‌ی اول)[/learn_more]

خب. طرز کار مشخص شد دیگه. سایر روزها رو هم به همین روال پیش می‌ریم تا همه‌ی ردیف‌ها تکمیل بشه.

در آخر، لغت‌هایی رو که در خونه‌ی پنجم خونده میشن از جعبه خارج کنید و توی یه پاکت یا قوطی بزارید. این لغت‌ها رو ۱۰۰% بلدید. چند وقت که بگذره، ماجرا به این صورت میشه که از این طرف روزانه لغت اضافه می‌کنید و از اون طرف روزانه خارج. یه لذت خاصی داره این قضیه!

*جعبه‌ی G5 هم – که اینقدر تبلیغش رو می‌شنوید! – دقیقا همینه.. جی.۵ یکسری برگه‌های آماده‌ی دروس و لغت مختلف (‌مثل لغت‌های تافل) هم داره که می‌تونید – به قیمتی گزاف! – خریداری کنید. من نظرم اینه که خودتون بنویسید، چون یک مرحله‌ی یادگیری همین نوشتن برگه‌هاست.

جعبه لایتنر چیست

جعبه لايتنر چيست؟

لایتنر روشی است مطمئن و دقیق برای انتقال اطلاعات از حافظه کوتاه مدت به حافظه بلند مدت . در این روش بجای کنترل هر روزه کل مطالب   ( که با زیاد شدن مطالب، کاری غیر ممکن و یا بسیار وقت گیر می باشد) فقط با چند بار تکرار یک مطلب در طی یک دوره ، روند آموزش به پایان می رسد و آن لغت برای همیشه در ذهن نقش می بندد. نکته حائز اهمیت در این روش آن است که یادگیری( حفظ کردن مطلب ) فقط و فقط یک بار در روز اول انجام شده و در نوبت هاي بعدی فقط مربوط به تکرار آن می باشد.

با استفاده از روش لایتنر شما كلمه اي را مشاهده مي كنيد و سپس معني آن را در ذهنتان مجسم مي كنيد. سپس پاسخ را مشاهده نمود

برچسب‌ها:

چگونه انگلیسی صحبت کنیم؟

بسیاری از زبان آموزان انگلیسی در حسرت یافتن پاسخ صحیح به این سؤال که چگونه می توانند انگلیسی صحبت کنند می سوزند. البته اهداف دیگری نیز از آموزش زبان انگلیسی وجود دارند ولی یادگیری مکالمه می تواند به شما کمک کند تا با دیگران ارتباط برقرار کنید و نمرات بهتری را در آزمون های  و دیگر تست ها بدست آورید. اگر می خواهید نحوه مکالمه زبان انگلیسی ا بیاموزید باید یک طرح عملی داشته بشید. این TOEFL, IELTS, GRE, MCHEو

بخش به شما این امکان را می دهد که نحوه یادگیری مکالمه زبان انگلیسی را بیاموزید. اگر پیشتر به مکالمه زبان انگلیسی آشنایی دارید، این راهنما به شما کمک می کند تا سریع تر مهارت گفتاری خود را رشد دهید.

1. نوع یادگیری خود را مشخص کنید

زمانی که اقدام به یادگیری زبان انگلیسی می کنید باید بدانید که به جهت یادگیری در کدام گروه قرار می گیرید. از خود سؤالاتی مانند اینها بپرسید: چرا می خواهم انگلیسی صحبت کنم؟ آیا برای بهبود وضعیت شغلی ام باید زبان یاد بگیرم؟ آیا زبان انگلیسی را برای سرگرمی می خواهم یا برنامه ای جدی تر در سر دارم؟ در اینجا راهنمایی عالی “انواع یادگیرنده ها” وجود دارد که می تواند شما را در پاسخ به این سؤال یاری کند.

2. درک درستی از اهداف خود داشته باشید

زمانی که بدانید به کدام یک از گروه های یادگیرنده ها تعلق دارید ، می توانید در نتشخیص اهداف خود دید بازتری داشته باشید. لیست کاملی از کارهایی که می خواهید با زبان خود انجام دهید تهیه کنید. ایا می خواهید ظرف 2 سال به روانی انگلیسی صحبت کنید؟ ایا می خواهید در حد سفارش غذا در یک رستوران خارجی صحبت کنید؟ تعیین هدف می تواند مسیر شما را در مورد یادگیری زبان انگلیسی هموار سازد.

3. سطح توانی خود را تعیین کنید

قبل از شروع باید بدانید که از کجا باید شروع کنید. پاسخ دادن به یک تست تعیین سطح می تواند به شما کمک کند که سطح خود را بشناسید و این خود نقطه شروع مناسبی است برای یادگیری زبان انگلسی به شیوه مناسب. البته شما در این گذر نه تنها نحوه صحبت انگلیسی، بلکه نحوه خواندن، نوشتن و استفاده از زبان در بسیاری از شرایط آشنا خواهید شد. تست هایی که در ادامه برای شما تعیین شده است می توانند سطح زبان شما را تعیین کنند. اگر امتیاز شمادر هر یک از تست ها کمتر از 60% بود آموزش خود را از آن سطح آغاز کنید.

• تست های سطح ابتدایی  1    2

• تست های سطح متوسط

• تست های سطح پیشرفته

4. تعیین استراتژی یادگیری

حالا که در مورد اهداف یادگیری زبان انگلیسی، شیوه یادگیری و سطح توانش زبانی خود اطلاعاتی را بدست آورده اید، زمان آن رسیده است که به استراتژی های یادگیری زبان انگلیسی بپردازید. پاسخ صحیح به این سؤال که چگونه می توان انگلیسی صحبت کرد این است که شما باید تا حد ممکن تناوب صحبت خود را بالا ببرید و در هر شرایط موجود صحبت کنید. البته مسئله کمی پیچیده تر از این است. اول با نوع استراتژی که می خواهید در پیش بگیرید شروع کنید. آیا می خواهید به تنهایی انگلیسی مطالعه کنید؟ آیا می خواهید کلاس بروید؟ چقدر زمان برای یادگیری زبان وقت در نظر گرفته اید؟ چقدر بودجه مالی برای یادگیری زبان انگلیسی در نظر گرفته اید؟ به این سؤالات پاسخ دهید تا استراتژی شما مشخص شود.

5. برنامه ای برای یادگیری گرامر زبان انگلیسی در نظر بگیرید

اگر می خواهید نحوه مکالمه به زبان انگلیسی را یاد بگیرید، باید نحوه بکارگیری گرامر زبان انگلیسی را نیز بیاموزید. در اینجا پنج نکته برتر به شما معرفی می شوند تا بتوانید با گرامر خوب صحبت کنید.

• گرامر را در متن بیاموزید. تمرین هایی را انجام دهید که شما را وادار می کنند زمان افعال را در متن های کوتاه نوشتاری یا شنیداری پیدا کنید.

• در زمانی که صرف یادگیری چگونه صحبت کردن می کنید باید عضلات را به کار بگیرید! تمرین های گرامری خود راباصدای بلند بخوانید تا به شما کمک کنند گرامر صحیح را در قالب مکالمه یاد بگیرید.

• زیاد تمرین گرامری انجام ندهید! درک گرامر به معنای آن نیست که شما می توانید صحبت کنید. بین گرامر و دیگر فعایت های یادگیری تعادل ایجاد کنید.

• هر روز 10 دقیقه صرف انجام تمرین های گرامری کنید. بهتر است هرروز کمی تمرین کنید تا مقدار زیاد و یک بار در هفته.

• از مطالبی که در این سایت استفاده شده اند و جنبه خودآموز دارند استفاده کنید. منابع گرامری بسیاری هستند که می توانید از آنها استفاده کنید.

6. یک برنامه برای یادگیری مهارت های گفتاری خود در نظر بگیرید

اگر می خواهید مکالمه انگلیسی را بیاموزید، باید برنامه روزانه برای مکالمه انگلیسی در نظر بگیرید. در اینجا 5 نکته به شما آموزش می دهم که به شما اطمینان می دهد که به شما اطمینان می دهند هر روز انگلیسی – البته نه فقط یادگیری آن – صحبت کنید.

• تمامی تمرین ها را با صدای خود انجام دهید. تمرین های گرامری، تمرین های خواندن و درک مطلب همگی باید با صدای بلند انجام شوند.

• با خود صحبت کنید. نگران این نباشید که ممکن است کسی صدای شما را بشنود. هر از گاهی با صدای بلند با خود با صدای بلند صحبت کنید.

• هر روز موضوعی را برای خود تعیین کنید و به مدت یک دقیقه در مورد آن با خود صحبت کنید.

• از تمرین های آنلاین استفاده کنید و با استفاده از برخی از برنامه ها مانند Yahoo Messenger و Skypeانگلیسی صحبت کنید. در اینجا برخی از صفحات تمرین مکالمه انگلیسی قرار داده شده اند که نقطه شروع مناسبی به شمار می آیند.

• تا می توانید اشتباه کنید! از اشتباه نهراسید. اشتباهات بسیاری انجام دهید و گاه و بیگاه! تنها زمانی می توانید اشتباهات خود را تصحیح کنید که اشتباهی به وقوع پیوسته باشد.

7. برنامه ای برای یادگیری کلمات زبان انگلیسی برای خود در نظر بگیرید

برای اینکه از قابلیت خود در مورد مکالمه زبان انگلیسی در مورد طیف وسیعی از موضوعات اطمینان حاصل کنید باید لغات بسیاری در زمینه های مختلف بیاموزید. در اینجا برخی پیشنهادها و منابع برای شما معرفی شده اند تا نقطه شروع مناسبی را برای شما رقم بزنند.

• درختچه های لغوی بسازید. درختچه های لغوی و تمرین های سرگرم کننده دیگر می توانند به شما کمک کنند که لغت ها را در گروه های معنایی با سرعت بیشتری یاد بگیرید.

• سیر یادگیری و لیست لغت هایی را که یاد گرفته اید در یک پوشه ثبت کنید.

• از لغتنامه های تصویری استفاده کنید که به شما امکان یادگیری لغات بیشتری را در زمان اندک تری می دهند.

• لغت هایی را در مورد حیطه های مورد علاقه تان بیاموزید. نیازی به یادگیری لغت هایی که هیچ علاقه ای به آنها ندارید وجود ندارد.

• هر روز تعداد اندکی لغت فرا بگیرید. سعی کنید هر روز تنها دو یا سه لغت و اصطلاح فرا بگیرید.

8. برنامه ای برای یادگیری خواندن متن و نوشتن در نظر بگیرید

اگر طرفدار مکالمه زبان انگلیسی هستید، به نظر می رسد که خواندن و درک مطلب و نوشتن نخواهند توانستنگرانی ای در شما برانگیزانند. با این وجود خواندن و نوشتن هم نمی توانند خالی از لطف باشند.

• سعی کنید قابلیت های خواندن خود در زبان مادریتان را به کار بگیرید. شما نیازی به درک کامل تمامی کلمات ندارید.

• سعی کنید نوشتن متون کوتاه در بلاگ ها و یا نوشتن نظرات خود برای سایت های یادگیری زبان انگلیسی راآغاز کنید. مخاطبان این سایت توقع بروز اشتباه در این سایت ها را دارند، پس راه برای شما همواره باز است.

• برای لذت بردن از مطالعه زبان انگلیسی مطالبی را بخوانید. مطلب مورد علاقه خود را انتخاب کنید و در مورد آن مطالعه کنید.

• در هنگام نوشتن از زبان مادری تان ترجمه نکنید. سعی کنید مطالب ساده و بی واسطه بنویسید. سعی کنید به انگلیسی فکر کنید.

9. برنامه ای برای یادگیری تلفظ زبان انگلیسی بیاموزید

یادگیری یک زبان دیگر به معنی تلفظ صحیح کلمات در آن زبان نیز هست.

• در مورد موسیقی زبان مطالبی را بیاموزید و سعی کنید تأثیر آن را در مهارت تلفظ کلمات درک کنید.

• در مورد اشتباهاتی که همزبانان شما در زبان انگلیسی مرتکب می شوند بیاموزید.

• به فکر استفاده از یک برنامه تلفظ برای تمرین و یادگیری تلفظ صحیح کلمات باشید.

• لغت نامه ای که در آن از سیستم آوانگاری درست و دقیقی استفاده شده است تهیه کنید.

• از دهان خود استفاده کنید! در زمان تمرین زبان با صدای بلند کلمات را ادا کنید. تمرین زیاد می تواند تلفظ شما را بهبود بخشد.

10. موقعیت های را برای مکالمه برای خود خلق کنید

استفاده زیاد از زبان انگلیسی کلید یادگیری مکالمه زبان انگلیسی است. به جامعه های انگلیسی یادگیری مانندEnglishCafe یا iTalk ملحق شوید. در این جامعه های مجازی شما می توانید با skype با افراد دیگر مکالمه کنید. به کلوپ های محلی که بر مکالمه زبان انگلیسی تمرکز دارند ملحق شوید برای کمک کردن به توریست ها پیش دستی کنید. اگر دوستی دارید که انگلیسی یاد می گیرد، روزی 30 دقیقه را برای مکالمه انگلیسی با یکدیگر در نظر بگیرید.در این زمینه خلاق باشید و موقعیت های جدیدی برای خود ایجاد کنید.

چند نکته

1. صبور باشی و زمان کافی برای آموزش انگلیسی در نظر بگیرید. در نظر داشته باشید که زمان کافی برای خود در نظر بگیرید و به خودتان برسید!

2. از هر دسته از تمرین ها در هر روز انجام دهید ولی کارهای کسل کننده را بیشتر از ده تا پانزده دقیقه انجام ندهید.اگر می خواهید مهارت شنیداری را تمرین کنید تنها پانزده دقیقه تمرین کنید نه یک ساعت. اگر هدف گرامر استبیش از ده دقیقه به آن اختصاص ندهید.

3. در زمان تمرین از اشتباه کردن نهراسید. بهترین راه برای یادگیری یاد گرفتن از اشتباهات خودتان است.

4. یاد بگیرید در مورد موضوعات مورد علاقه خود صحبت کنید. اگر موضوع صحبت خود را دوست داشته باشید راحت تر از عهده انجام آن بر خواهید آمد.

به چه چیزهایی نیاز دارید؟

• صبر

• زمان

• اشتباه کردن!

• دوستانی که بتوانید باآنها مکالمه کنید

• منابع انگلیسی بصورت کتاب و مطالب اینترنتی

صحبت کردن به انگلیسی آن هم مانند یک شخص زبان اصلی بسیار ساده است.هر کسی که بخواهد و اراده کند می تواند؛شما هم می توانید به سادگی تصمیم بگیرید و به این هدف مهم دست یابید!اگر فکر می کنید که هیچ گاه نمی شود به راحتی انگلیسی صحبت کنید باید همین جا اعلام کنم که سخت در اشتباه اید! در ادامه نوشته با ما همراه باشید تا به ارائه و بررسی اصول اولیه جهت سهولت در صحبت کردن بپردازیم.

نکته اول

هرگز مایوس نباشید و فکر اینکه نمی توانید به خوبی انگلیسی صحبت کنید را به کلی از ذهنتان بیرون کنید. اگر بقیه توانستند پس شما هم می توانید! بعضی ها تسلط به این مهارت را برای خود دست نیافتنی می بینند و فکر می کنند که قرار است واقعا کار به خصوصی انجام دهند! هرگز این طور فکر نکنید! این هم مهارتیست مثل سایر مهارت ها. این جمله را همیشه به خاطر داشته باشید که”تمرین کلید تسلط بر هر مهارتیست”حال این مهارت می خواهد رانندگی باشد یا یادگیری یک زبان یا هر مهارت دیگری!

نکته دوم

اگر فکر می کنید که آدم باهوشی نیستید اصلا مهم نیست! زیرا مهارت در صحبت کردن به هیچ عنوان ربطی به هوش و استعداد فرد ندارد. لذا این فکر مزاحم را هم از ذهنتان دور کنید!

انگلیسی را مثل یک کودک بیاموزید

وقتی یک کودک ۳ ساله می تواند صحبت کند پس شما هم باید بتوانید! خوب مطمئنا یک کودک ۳ ساله از هوش بالایی برخوردار نیست پس در تایید نکته قبلی خیالتان باید از این بابت راحت باشد!

راز موفقیت بچه ها در صحبت کردن

بچه ها وقتی زبان یاد می گیرند مسلما هیچ وقت به این فکر نمی کنند که در حال یادگیری یک زبان هستند.بلکه آن ها کار خودشان را انجام می دهند و با تلاش سعی دارند تا به این مهارت دست پیدا کنند و همین دلیل موفقیت شان است. افراد بزرگسالان همواره به این می اندیشند که در حال یادگیری یک زبان هستند و هنوز موفق نشده اند! این حس بد و منفی آن ها را سر خورده و دلسرد می کند.

نتیجه

- هیچ وقت به این فکر نکنید که در حال یادگیری زبان هستید بلکه به آن به دید بازی و سرگرمی نگاه کنید و از آن لذت ببرید!

- یادگیری زبان همواره امری زمان بر بوده و هست.لذا عجول نباشید و صبر کنید! سعی نکنید تا سه روزه به یک انگلیسی دان اصیل تبدیل شوید!!

- همواره ادامه دهید و مایوس نشوید. مهم این است که با هدف و انگیزه به کارتان ادامه دهید و دست از کار نکشید.  به خاطر داشته باشید که”سختی ها فانی اند ولی سخت کوشان باقی اند!”

شايد يادگيری زبان انگليسی مهمترين گام در ارتقاء کيفيت زندگی شما باشد.

آيا هيچ فکر کرده‌ايد که دسترسی به اطلاعاتی که ديگران از آن بي‌بهره‌اند، چقدر مي‌تواند جالب باشد؟ يا صحبت کردن با افراد جالبی که ديگران نمي‌توانند با آنها ارتباط برقرار کنند؟ يا تحت تأثير قرار دادن اطرافيانتان هر موقع که دهانتان را باز مي‌کنيد؟ و يا پشت سر گذاشتن ديگران با جهش‌های بزرگی که در شغل‌تان برمي‌داريد؟

شما مي‌توانيد به همه‌ اينها برسيد، اگر خوب انگليسی صحبت کنيد.

دسترسی به اطلاعات

شما به چه چيزی علاقمند هستيد؟ علوم؟ موسيقي؟ کامپيوتر؟ سلامتي؟ تجارت؟ ورزش؟  رسانه‌های امروز – از قبيل اينترنت، تلويزيون و مطبوعات – دسترسی تقريباً نامحدودی را به اطلاعات پيرامون موضوعات مورد علاقه‌تان فراهم کرده است. فراموش نکنيد که ما در عصر اطلاعات زندگی می‌کنيم.

تنها يک مشکل وجود دارد: بيشتر اين اطلاعات به زبان انگليسی است.

در اينجا چند مثال از اطلاعاتی که اگر انگليسی بلد باشيد می‌توانيد از آنها استفاده کنيد، بيان می‌شود:

• بيشتر صفحات وب. بيش از يک ميليارد (1.000.000.000) صفحه اطلاعات در اينترنت وجود دارد! اين شگفت‌انگيز است که تنها با ياد گرفتن يک زبان، به خيل عظيمی از اطلاعات در پهنه اينترنت دسترسی پيدا می‌کنيد.
• کتابها – در هر موضوعي، از سرتاسر جهان. شما مي‌توانيد کتابهايی با نويسندگان آمريکايی يا بريتانيايی بخوانيد، و نيز کتابهای ترجمه شده از زبانهای ديگر. به هر موضوعی که علاقمند باشيد، مي‌توانيد چيزی به انگليسی درباره آن پيدا کنيد.
• مطبوعات. فقط مجله‌ها و روزنامه‌های انگليسی زبان هستند که به راحتی در هر کجای جهان يافت مي‌شوند. شما برای پيدا کردن مجله‌هايی مانند تايم يا نيوزويک مجبور نيستيد خيلی وقت صرف کنيد.
• علوم. زبان انگليسی کليـد دنيـای علم و فن‌آوری است. حـدود 95% مقـالات علمی منتشر شده، به زبان انگليسی است کـه تنها حدود 50% از آنها مربوط بـه کشورهای انگليسي‌زبان (مانند آمريکا و انگلستان) مي‌باشد.
• گزارشات خبري. شبکه‌های تلويزيونی بين‌المللی از جمله BBC و CNN را در نظر بگيريد. آنها خبرها را بسيار سريع‌تر و حرفه‌اي‌تر منتشر مي‌کنند. در هر کجای دنيا شما مي‌توانيد به آنها دسترسی داشته باشيد.

گفتگو با ديگران

انگليسی را مي‌توان «زبان گفتگو» ناميد. چرا؟ چون به نظر مي‌رسد همه مردم جهان پذيرفته‌اند که برای گفتگو و ارتباط با يکديگر از زبان انگليسی استفاده کنند.

• حدود يک و نيم ميليارد (1.500.000.000) نفر در جهان می‌توانند به انگليسی صحبت کنند. يک ميليارد نفر ديگر هم مشغول فراگيری آن هستند.
• تقريباً همه کنفرانسها و مسابقات بين‌المللی به زبان انگليسی برگزار مي‌شود. به عنوان مثال رقابتهای المپيک يا جام جهانی فوتبال را در نظر بگيريد.
• سياستمداران کشورهای مختلف از زبان انگليسی برای برقراری ارتباط با يکديگر استفاده مي‌کنند. انگليسي، زبـان اصلی سازمانهايی از قبيـل سازمـان ملل متـحد (UN)، نـاتـو (NATO) و… می‌باشد.

اگر شما بتوانيد به انگليسی صحبت کنيد، قادر خواهيد بود:

• با مردمان سراسر جهان ارتباط برقرار کنيد. مثلاً مي‌توانيد عقايد و نظراتتان را در گروه‌های تبادل نظر اينترنتی بيان کنيد. به افراد مورد علاقه‌تان ايميل ارسال کنيد و درباره زندگی و فرهنگشان اطلاعات کسب کنيد.
• راحت‌تر سفر کنيد. به هر کجا که سفر مي‌کنيد مي‌توانيد با ديگران ارتباط برقرار کنيد – انگليسی در بيش از 100 کشور جهان مورد استفاده قرار مي‌گيرد. مي‌توانيد آدرس بپرسيد، با افراد مکالمه کنيد، يا… کمک بخواهيد. کسی چه مي‌داند، شايد روزی زبان انگليسی جان شما را نجات دهد!

پيشرفتهای شغلی

اگر خواهان شغل خوبی در زمينه‌های تجاری يا علمی هستيد، از پشت ميز کارتان بلند شويد و همين حالا به فراگيری انگليسی مشغول شويد!

دانستن انگليسی به شما اجازه مي‌دهد که:

• عبارت «مسلط به زبان انگلیسی» را در رزومه (=خلاصه شرح حال و سوابق) خود درج کنيد. بدين ترتيب شانس خود را برای بدست آوردن شغل بهتر و کسب درآمد بيشتر، افزايش مي‌دهيد.
• دانش فنی خود را افزايش دهيد. انگليسی زبان فن‌آوری است، مخصوصاً فن‌‌آوريهای تراز بالايی مانند علوم کامپيوتر، ژنتيک و پزشکي. اگر مي‌خواهيد درباره اين علوم مطالعه کنيد، احتمالاً مجبور خواهيد شد از منابع انگليسی استفاده کنيد.
• يک تاجر بين‌المللی باشيد. ايـن بسيار واضح اسـت. تجـارت بين‌المللی تنها بـا زبان انگليسی ميسر مي‌شود. يادتان باشد که در دهکده جهانی به سر مي‌بريد. بنابراين اگر مي‌خواهيد نقشی ايفا کنيد، بايد انگليسی بلد باشيد – تا بتوانيد با تجار ديگر ارتباط داشته باشيد، در کنفرانس‌ها و همايش‌ها شرکت کنيد، روزنامه‌ها و مجلات تجاری بخوانيد و….
• دانشجو و محقق بهتری باشيد. مي‌توانيد با دانشمندان کشورهای ديگر مکاتبه کنيد. در همايشهای بين‌المللی شرکت کنيد و با مطالعه مجلات و کتب، از يافته‌های جديد علمی با خبر شويد.

ياد گرفتن انگليسی آسان است

انگليسی نه فقط مفيدترين زبان دنياست، بلکه يکی از آسان‌ترين زبانها برای يادگيری و استفاده محسوب می‌شود:

• الفبای ساده – هيچ نماد يا نشانه خاصی از قبيل ä يا é وجود ندارد.
• حالت جمع آسان – فقط کافی است يک s (يا es) به انتهای يک اسم اضافه شود. (one car, two cars)
• کوتاهی کلمات – اغلب کلمات اصلی کوتاه هستند: run, work, big, go, man و…. کلمات طولانی‌تر هم غالباً کوتاه می‌شوند: fridge=refrigerator, os=operating system.
• انگليسی همه جا يافت مي‌شود: دسترسی به تلويزيون، موسيقي، وب‌سايتها و مجلات انگليسی زبان بسيار راحت است. شما مجبور نخواهيد بود فقط از چند کتاب خسته‌کننده آموزشی استفاده کنيد. مي‌توانيد همزمان هم انگليسی بياموزيد و هم از آن استفاده کنيد. بديهی است که بدين ترتيب اشتياق شما برای يادگيری افزايش می‌يابد.

آيا انگليسي آمريکايي (American English) و انگليسي بريتانيايي (British English) دو زبان مجزا هستند يا دو حالت مختلف از زبان انگليسي؟ بعضي‌ها مي‌گويند آنها دو زبان مختلف هستند ولي خيلي‌ها آنها را تنها حالتهاي مختلفي از يک زبان مي‌دانند.

البته هيچ پاسخ دقيقي براي اين پرسش وجود ندارد. ما فقط مي‌توانيم بگوييم که تفاوتهايي ميان آنها وجود دارد. البته بايد بدانيد که اين تفاوتها جزئي بوده و در اثر يکپارچه شدن دنياي امروز اين تفاوتها روز به روز کمتر مي‌شوند.

در ادامه با برخي از تفاوتهاي ميان اين دو نسخه از زبان انگليسي آشنا مي‌شويد.

املاي کلمات

انگليسي بريتانيايي تمايل دارد که املاي بسياري از کلماتي که ريشه فرانسوي دارد را حفظ کند، در حاليکه آمريکايي‌ها بيشتر سعي مي‌کنند کلمات را همانطور که تلفظ مي‌کنند بنويسند. علاوه بر اين، آنها حروفي را که مورد نياز نيست حذف مي‌کنند. به مثالهاي زير دقت کنيد:

اگر چه هر دو نسخه‌ي آمريکايي و بريتانيايي زبان انگليسي صحيح هستند، اما املاي آمريکايي معمولاً ساده‌تر است. بنابراين بهتر است بطور کلي از املاي آمريکايي استفاده کنيد، مگر اينکه بخواهيد براي خوانندگان بريتانيايي چيزي بنويسيد.

تلفظ

تلفظ‌ها و لهجه‌هاي گوناگوني در انگليسي محاوره‌اي وجود دارد که پرداختن به همه آنها در يک مقاله امکانپذير نيست. بنابراين تنها به تفاوتهاي اصلي بين دو نوع اصلي زبان انگليسي،‌ يعني انگليسي آمريکايي و انگليسي بريتانيايي اشاره مي‌کنيم:

    صداي /r/ ممکن است در بعضي از کلمات انگليسي بريتانيايي رسا نباشد؛ مثلاً کلمات car، park، star و bark را در نظر بگيريد. قاعده‌ي آن اينست که حرف r تنها وقتي که يک حرف صدادار بعد از آن بيايد تلفظ مي‌شود، مانند Iran، British و bring.

    آمريکاييها تمايل دارند کلماتي که به «-duce» ختم مي‌شوند (مانند reduce، produce، induce و seduce) را بصورت /-du:s/ تلفظ کنند. در انگليسي بريتانيايي اين اغلب کمي متفاوت است:/-dju:s/

براي فراگيري سيستم تلفظ IPA اينجا را کليک کنيد.

    آمريکاييها تمايل دارند کلمات را با حذف حروف کاهش دهند. بعنوان مثال کلمه «facts» در انگليسي آمريکايي درست مثل «fax» تلفظ مي‌شود – حرف t تلفظ نمي‌شود.

    گاهي حروف صدادار در انگليسي بريتانيايي حذف مي‌شوند. بعنوان مثال در هيچيک از کلمات «secretary» و «tributary» حرف a تلفظ نمي‌شود.

    گاهي استرس کلمه در هر کدام از دو نسخه آمريکايي و بريتانيايي تفاوت دارد:

advertisement:

American English:  /‘/

British English:  /‘/

لغت

در جدول زير چند کلمه متداول بريتانيايي بهمراه معادل آمريکايي آن ارائه شده است:

بشر در هيچ دوره‌اي اين چنين با حجم انبوهي از داده‌ها و اطلاعات مواجه نبوده است. سرگرداني انسان امروز، انتخابي مناسب از بين هزاران امكاني است كه عمر كوتاهش را بر نمي‌تابد و اين سرگرداني، در انتخاب روشي مناسب براي يادگيري يك زبان بين المللي با گستره توليد جهاني، صد چندان شده است. كتابها، فيلمهاي صوتي – تصويري، كلاسهاي آموزشي رسمي و غير رسمي، نرم افزارها و پهنه گسترده اينترنت در كارند تا امر فراگيري يك زبان خارجي تحقق يابد. آيا اشكال در بهره هوشي ما دانش آموزان و دانشجويان ايراني است كه با گذراندن بيش از ده سال از دوران راهنمائي تا دانشگاه هنوز نتوانسته‌ايم در حد قابل قبولي زبان بياموزيم؟ چرا ما دانش آموزان و دانشجويان ايراني با گذراندن بيش از ده سال، از دوران دبيرستان تا دانشگاه، هنوز نتوانسته‌ايم در حد قابل قبولي زبان بياموزيم. بدون شك اشكال در بهره هوشي و توانائي‌هاي ما نيست بلكه مشكل در روشها و تكنولوژي‌هایي است كه ما با استفاده از آنها زمان بزرگي از زندگي خويش را از دست داده‌ايم. عمده‌ترين دلايل نا‌كامي در فراگيري زبان در كشور ما بقرار زير است:

ترس

ما هميشه زبان را درس مشكلي تصور مي كرديم كه بايد آنرا امتحان دهيم و بدين دليل هرگز فرصت استفاه از آنرا بصورتي نيافتيم كه از آن لذت ببريم.

تكيه بر محيط مبتني بر متن

دنياي واقعي زبان، يك دنياي صوتي است. در حالي كه سيستم آموزشي ما، دنيايي مبتني بر متن بوده است و اين باعث مي‌شد كه مشكل تلفظ نيز بر مشكلات بيشمار ما افزوده شود. بدليل عدم زيستن در يك محيط واقعي صوتي با آن احساس بيگانگي مي‌كنيم. نتيجه اين سيستم آموزشي در آرماني ترين شرايط تربيت مترجم بود، نه كسي كه با زبان بتواند ارتباط برقرار كند.

تكيه بر گرامر

كاش ما زبان را با روش كودكان ياد مي‌گرفتيم كه كمترين اهميتي براي دستورات پيچيده زبان نمي‌دهند. راستي ما، خود چقدر با گرامر زبان مادري خود آشنا هستيم؟ دستوات گرامري در تمامي زبانها يك موضوع كاملاً تخصصي و انتزاعي از زبان است و اگر نه اينست، پس اينهمه رشته‌هاي دانشگاهي سطح بالا در رابطه با دستور زبان چه معني مي‌دهند؟ حرف زدن با رعايت دستورات گرامري زباني پر از استثناء، مانند انگليسي، تقريباً غير ممكن است.

تأكيد بر يادگيري لغات

آموزش ما، حفظ كردن فرهنگهاي لغت بود، هر معلمي براي خود ديكشنري كوچكي مي‌ساخت كه مجبور به حفظ آن بوديم. و متأسفانه هنوز هم كار به همين منوال است. در يك فرهنگ انگليسي نگاهي به لغت GET يا TAKE بيندازيد. دو صفحه معني مختلف و گاه متضاد براي يك لغت، سردرگمي آدمي را در آموزش صد چندان مي‌كند. فرق عمده زبان انگليسي با زبان فارسي در اين است كه لغات در زبان انگليسي عمدتاً وقتي معنی واقعي دارند كه در كنار ساير لغات قرار مي‌گيرند. مثلاً لغت Take معني واضحي ندارد، در حالي كه معني عبارت Take off كاملا مشخص است.

اهميت دادن به امر خواندن

در هر زباني چهار عنصر عمده خواندن، نوشتن، صحبت كردن و گوش دادن وجود دارد. آنچه در سيستم آموزش رسمي ما بيش از همه به آن پرداخته شده است امر خواندن مي‌باشد. در برخي از كلاسهاي غير رسمي نيز صحبت از هم زماني چهار عنصر رفته است. اما وقتي ما در محيط واقعي زبان قرار مي‌گيريم در مي‌يابيم كه اگر هدف فراگيري زبان باشد، عنصر خواندن و نوشتن اهميت درجه چندم دارند، به اين دليل ساده كه در تمامي زبانها افراد بي سواد آن جامعه نيز قادر با تكلم زبان مادري خود هستند.

Some of my friends have asked me about my tips in learning English. And thinking in English has always been the advice I gave them. And “How?” has always been their next question  No surprise! And I often have trouble explaining what I mean to them. Today I write this blog in the hope that you would take this advice and apply it to improve your English.

I’d like to talk about the benefits of thinking in English first. Well, when you think in English, for sure you’ll write and speak much faster. You simply just write down what you think and speak out loud what you think. There’s no translation process. And besides, by thinking in English, you really learn English wherever and whenever you can. As for me, I used to take advantage of the time walking to school to practice thinking in English. Now I do realize how helpful that practice was!

Next, regarding the main question “HOW?”. I think my above experience would be an understandable answer for this question. All the things I saw on the way to school, I described them in English. All the ideas I thought about the lessons, I rethought on the way home. In my free time, or whenever I remembered to practice, I tried to think of something totally in English. Doing this time after time has made thinking in English the habit I can’t break (and also don’t want to :D). So you guys, if you have never thought in English before, give it a try! I believe this would gradually help you improve your English.

Last but not least, I surmise that you’ll make less mistakes this way. I continually realize and correct my own mistakes while thinking. But you know what; looking back what I’ve written, I could recognize tons of mistake  And I’m sure my writing skill is better than my speaking skill, so you can imagine how many mistakes I would make while speaking  But what do we learn without making mistakes? We all know that what’s really important is that we learn from our mistakes and try not to make the same mistakes next time.

I hope I’ve made my points clearly and you can understand my messages. Please share your ideas about this in the comment box. I greatly appreciate that!

مهارت های چهارگانه در زبان انگلیسی
و
روش تدریس مقوله های مختلف زبان انگلیسی

 1. مهارت شنیداری (Listening)

برای آموزش زبان خارجي لازم است ابتدا دانش آموزان در حد لزوم در معرض زبان قرار گيرند تا مهارتهاي دريافتي زبان (receptive skills) را در خود تقويت نمايند و سپس از آنها خواسته شود تا دست به توليد زبان بزنند، مهارت شنيداري براي رسيدن به اين هدف نقش مهمي ايفا ميكند.

مهارت شنيداري ميتواند به دانش آموزان کمک كند تا دانش پايه زبان را در خود تقويت كنند. انجام فعاليتهاي زير ميتواند به توسعه مهارت شنيداري کمک كند:

1. نشنيدن و تكرار كردن (Listen and repeat)

2. شنيدن و اشاره كردن يا شنيدن جور كردن (Listen and point or listen and match)

3. شنيدن و خواندن (Listen and repeat)

4. شنيدن و انجام دادن (Listen and do)

 2. مهارت گفتاري (Speaking)

اين مهارت به دانش آموزان فرصت ميدهد تا الگوهاي زبان جديد را به طور شفاهي تمرين كرده و تولید نمايند. انجام فعاليتهاي زير ميتواند به توسعه مهارت گفتاري كمك كند.

1. ايفاي نقش (role play)

2. انجام تمرينات شفاهي (oral drills)

3. بازگو كردن يك متن كوتاه شنيده شده يا خوانده شده.

4. شرح فعاليت هاي روزمره

5. حدس زدن و كامل كردن اداره يك متن از طريق گوش كردن یا یک متن ناقص.

6. توصيف يك تصوير و يا چند تصوير مربوط به هم.

7. مقايسه بين دو يا چند تصوير.

3. مهارت خواندن (Reading)

در تدريس مهارت خواندن، زبان آموزان ابتدا به صورت منظم با حروف الفبا آشنا مي شوند. سپس با روش ديدن و گفتن (look and say) بيان كلمات را به عنوان يك واحد به طور شفاهي تمرين مي كنند. خواندن كلمات جديد با روش (Listen and read) انجام میشود و معاني آن نيز به وسيله تصاوير درك مي شوند. تشخيص كلمات جديد و تلسط بر شكل نوشتاري آنها به وسيله تمرينات موجود در كتاب كار و به كارگيري جداول و غيره تقويت مي گردد. در گام بعدي به دانش آموزان كمك مي گردد تا بين حروف نوشته شده در كلمه و تلفظ آنها ارتباط برقرار كنند.(Phonics)

به تدريج زبان آموزان مهارت خواندن خود را با خواندن جملات كوتاه توسعه مي دهند تا جايي كه قادر خواهند بود تا متون خواندني را خوانده و درك نمايند و به سئوالات آن پاسخ دهند.

4. مهارت نوشتن (Writing)

از آنجايي كه نگارش زبان فارسي با انگليسي كه يك زبان خارجي مي باشد متفاوت است لازم است كه دانش آموزان به انجام يك سلسله فعاليتهايی كه در اصطلاح فعاليت هاي “پيش نوشتاري” گفته ميشود مبادرت ورزند. هدف از اين نوع فعاليت ها ايجاد هماهنگي در كنترل حركات دست و چشم، رعایت فاصله و تمرين و ممارست در حركات روان و سريع قلم با خودكار جهت دست يابي به ریتم طبيعي نوشتن حروف در انگليسي مي باشد. مهارت دستخط با حركات ساده شروع شده و ابتدا با تمرين الگوهاي حروف و سپس به نوشتن حروف بزرگ و كوچك ادامه مي يابد. در نهايت به ارتباط حروف با يكديگر به شكل تقريبا سرهم (semi – cursive) ختم میگردد. با انجام اين كار دانش اموزان به يك دستخط زيبا، واضح و روان دست پيدا خواهد كرد. در مرحله بعد، مهارت نوشتن از طريق انجام تمرينات در كتاب درسي و كتاب كار توسعه مي يابد و در نهايت نوشتن كنترل شده جملات و ساختارهاي گرامري تدريس شده با نظارت معلم انجام مي شود.

روش تدریس مقوله های مختلف در انگلیسی

در امر آموزش زبان خارجي به زبان آموزان كمك مي شود تا مهارت هاي “شنيداري، گفتاري، خواندن و نوشتن” را در خود توسعه داده و دانش ساختاري پايه و واژگان ضروري زبان را در خود تقويت نمايند. شركت فعال و همكاري گروهي دانش آموزان در فرآيند تدريس، دستيابي اهداف فوق را آسان تر مي سازد. از جمله موارد مورد تاكيد در امر آموزش زبان عبارتند از:

1. به كار گيري دانش اموزان در فعاليت هاي عملي (Practical Tasks) مرتبط با شرايط واقعي زبان انگليسي.

2. ارائه فرصت كافي به دانش آموزان جهت تعامل (interaction) با يكديگر.

3. بهره گيري ازفعايت هاي دو نفره و گروهي جهت انجام فعاليت هاي جمعي به گونه اي كه هر دانش آموز در يك كار گروهي داراي و ظيفه خاص باشد.

4. برقراري تناسب مطلوب بين فعاليت ها از نظر كاربرد صحيح زبان (accuracy) و نيز به كارگيري روان و سليس زبان (fluenct)

5. ايفاي نقش معلمين به عنوان تسهل كننده آموزش به گونه اي كه معلم محوري در كلاس كاهش يافته و فعاليت هاي مبتني بر يادگيري (Learning – directed activites) افزايش يابد.

6. فرآيند ارزشيابي تداوم بخش فعاليت هاي مهارتي در آموزش و يادگيري باشد.

7. انجام كارهاي گروهي، سرودها، بازي هاي زباني و ايفاي نقش در كلاس.

روش تدريس متون خواندني (Reading)

1. از دانش آموزان بخواهيد كتاب هايشان را ببندند. چارت يا اسلايد حاوي تصاوير مربوط را نمايش دهيد.

2. با توضيحات كلي و يا طرح چند سئوال در ارتباط با موضوع متن، در دانش آموزان ايجاد آمادگي كنيد.

3. با در نظر گرفتن روش تدريس لغات جديد تعدادی از كلمات كه در فهم متن ايجاد اشكال مي كنند را تدريس كنيد.

4. سوالاتي از دانش اموزان بپرسيد كه براي جواب دادن به آنها مجبور باشند به متن مراجعه كنند و از تكنيك هاي خواندن براي درك مفهوم كلي (Skimming) و وارسي متن (Scanning) استفاده كنند.

5. در صورت نياز ساختارهاي گرامري مبهم را براي دانش آموزان به طور اجمالي توضيح دهيد.

دانش واژگاني (Vocabulary)

1. واژه هاي دستوري (Function Words): عبارتند از ضماير، حروف تعريف و غيره.

2. واژه هاي معنايي (Content Words) : عبارتند از اسم، فعل، صفت و غيره … واژگان معنايي به كار رفته در دوره راهنمايي به گونه اي هستند كه يا مي توان در كلاس يافت، يا با خود به كلاس آورد، يا تصوير آن را بر روي تخته كشيد، يا با لوحه به نمايش گذاشت يا با انجام عملي مفهوم آن را منتقل كرد و در نهايت توضيح مختصري به انگليسي يا فارسي داده و از كلمات متضاد و مترادف كمك گرفت.

روش تدريس لغات جديد:

الف) مرحله معرفي (Presentation)

1. از دانش آموزان بخواهيد كه كتاب هاي خود را بسته و به شما گوش دهند.

2. واژه جديد را چند بار تلفظ كنيد و معني آن را با استفاده از فلاش كارت، لوحه و يا خود شیء(در صورتي كه در كلاس موجود باشد) به دانش اموزان تفهيم كنيد.

3. واژه جديد را در يك يا دو جمله جديد به كار ببريد تا مفهوم آن كاملا درك شود.

4. هر واژه را روي تخته نوشته و يا از روي فلاش كارت به دانش اموزان نشان دهيد.

در اين مرحله هر واژه را چند بار تكرار نمائيد. تا فرم نوشتاري آن را در حالي كه تلفظ واژه را مي شنوند، ببيند.

ب) مرحله تمرين (Practice)

1. از دانش آموزان بخواهيد به صورت گروهي و افرادي واژگان را بعد از شما تكرار كنند.

2- از دانش آموزان بخواهيد به صورت گروهي و انفرادي واژگان را بعد از شما با ديدن تصاوير تكرار كنند.

3. از دانش اموزان بخواهيد به صورت گروهي و انفرادي واژگان را بعد از شما با ديدن فرم نوشتاري تكرار كنند.

ج) مرحله توليد و كاربرد (Production)

1. كلمه هاي تدريس شده را با به كارگيري از شيوه هاي زير ارزشيابي كنيد.

يكي از دستورالعمل هاي زير را به دانش آموزان بدهيد:

يك ………….. به من نشان بده                 Show me a …………..

به ……………. اشاره كن.                 Point to a …………..

يك ……….. به من بده                        Give me a …………..

تصور يك ………..را بكش                  Draw a picture of a …..

2. جمله اي با يك جاي خالي بنويسيد و از دانش آموزان بخواهيد با يكي از كلمات جديد تدريس شده آن را كامل كنند.

3. از دانش اموزان بخواهيد تا كلمات تدريس شده را در جمله به كار ببرند.

لغات جدید به كمك تصاوير

1. معرفي كلمه: ضمن اشاره به تصوير و كلمه، كلمات مربوط به هر تصوير را چند بار تكرار كنيد. در اين مرحله دانش آموزان فقط گوش مي دهند.

2. تكرار گروهي: ضمن اشاره به كلمه تصوير را بگوييد و از دانش آموزان بخواهيد بعد از شما تكرار كنند. اين عمل را با تك تك تصاوير انجام دهيد.

3. اشاره معلم و تكرار گروهي: به تصاوير اشاره كنيد بدون آنكه كلمات را بر زبان آوريد با حركات دست، دانش آموزان را به گفتن كلمه مربوط به هر تصوير تشويق كنيد.

4. تكرار انفرادي: از چند نفر به طور انفرادي بخواهيد تا با اشاره شما به تصاوير، كلمه مربوط به آن را ادا كنند. لازم به يادآوري است كه دانش اموزان مجازند فقط بعد از معلم كلمات را به طور انفرادي يا گروهي تكرار كنند.

روش تدريس پيشنهادي نكات دستوري:

الف) مرحله معرفي (Presentation)

1. از دانش اموزان بخواهيد تا كتاب هاي خود را بسته و به شما گوش دهند.

2. با بكارگيري از اشیا و موقعيت هاي موجود در كلاس، لوحه، فلاش كارت و غيره … جملات معني دار كوتاه بسازيد كه در ان ساختار جديدي به كار رفته باشد.

3. بعد از معرفي نكته زباني جديد با چند سئوال مختصر ، ميزان فهم دانش آموزان را اندازه بگيريد.

ب) مرحله تمرين (ORAL Drills)

1. از دانش اموزان بخواهيد تا كتاب هاي خود را بسته و به شما گوش دهند.

2. جمله “الگو” كه نكته زباني جديد را در خود دارد چند بار بلند خوانده شود.

3. از دانش آموزان بخواهيد كه بعد از شما تكرار كنند.

4. از دانش اموزان بخواهيد تا با استفاده از كلمات داده شده، جملا ت را بازگو كرده و تغييرات لازم را اعمال كنند. لازم به تذكر است كه انجام برخي تمرينات شفاهي نظير”سئوال و جواب” در خصوص تصاوير ممكن است با بسته بودن كتاب ميسر نباشد، لذا از دانش اموزان بخواهيد در انجام اين تمرينات به كتاب ها نگاه كنند.

ج) مرحله توليد (Written Exercises)

انجام موفقيت آميز تمرينات شفاهي از طرف دانش آموزان ممكن است تضمين كننده به كار گيري صحيح نكات تدرس شده در تمرينات نوشتاري نباشد. لذا لازم است دانش آمزان تمرينات نوشتاري را بدون كنترل معلم انجام دهند تا ارزيابي بهتري از دانش خود داشته باشند.

1. نحوه انجام هر يك از تمرينات را به طور خلاصه توضيح داده و در صورت نياز يك نمونه انجام دهيد.

2. از دانش آموزان بخواهيد تا تمرينات را در منزل انجام داده و در جلسه بعد در كلاس مورد ارزيابي قرار گيرد.

روش تدرس اصوات (Phonetics)

الف) مرحله معرفي (Presentation)

1. از دانش اموزان بخواهيد كتاب هايشان را بسته و به شما گوش دهند.

2. نوار قسمت مورد تدريس را روشن كرده و يا خود با صداي بلند كلمات را چند بار بخوانيد.

ب) مرحله تمرين(Practice)

1. كلاس را به دو قسمت تقسيم كنيد از يك گروه بخواهيد بعد از شما تكرار كنند در حالي كه گروه ديگر گوش مي دهند. سپس نقش گروه ها را عوض كنيد. بدين طريق فرصت براي تشخيص صوت جديد مهيا خواهد شد.

2. از كل كلاس بخواهيد بعد از شما تكرار كنند. تكرار انفرادي نيز بخواهيد.

3. كلماتي كه داراي صوت جدید مي باشند بر روي تخته سياه نوشته و يا از دانش آموزان بخواهيد به كتاب هايشان نگاه كرده و كلمات را بعد از شما تكرار كنند.

ج) مرحله توليد (Production)

1. از دانش آموزان بخواهيد كلمات را به صورت انفرادي تكرار كنند. تصحيح خطاهاي تلفظي توصيه 
مي شود.

2. مثال هاي بيشتري براي دانش آموزان ارائه دهيد و از آنها بخواهيد كلماتي كه صورت مشابه دارند را در كتاب خود پيدا كنند.

هدف از تمرينات Oral Drills